Υπάρχουν μέρες που νιώθεις ότι ο σύντροφός σου είναι μια κινητή συλλογή από μικρές ενοχλήσεις. Κάτι ξέχασε, κάτι άφησε, κάτι δεν έκανε όπως το περίμενες, και πριν το συνειδητοποιήσεις έχεις στήσει στο μυαλό σου ένα δικαστήριο όπου είσαι ταυτόχρονα και η εισαγγελέας και η ένορκη επιτροπή. Κι εκεί, σε μια ενόχληση που ξεκινά από έναν κάδο, ένα κλειστό φως ή ένα άπλυτο ποτήρι, η σχέση σου μοιάζει να μικραίνει. Αν όμως κάνεις μια παύση και κοιτάξεις λίγο βαθύτερα, θα δεις ότι ο πραγματικός ένοχος δεν είναι ο άνθρωπος που αγαπάς αλλά ο τρόπος που λειτουργεί ο εγκέφαλος σου. Κι εδώ μπαίνει η περίφημη Dog Biscuit Theory, μια ιδέα απλή αλλά καθοριστική που μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες στο σπίτι σου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Το μυαλό σου δεν είναι πάντα με το μέρος σου
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει έμφυτη προδιάθεση να βλέπει το λάθος, όχι το σωστό. Ονομάζεται negativity bias και ήταν χρήσιμος όταν κυκλοφορούσαμε στις σπηλιές, αλλά όχι τόσο αποτελεσματικός όταν απλώς συγκατοικείς με έναν άνθρωπο που ξεχνάει να βγάλει τα σκουπίδια. Όταν αφήνεις αυτή την τάση ανεξέλεγκτη, μια μικρή ενόχληση γίνεται ντόμινο. Από το κρεμασμένο πανωφόρι περνάς στο άπλυτο ταψί, μετά στη βρεγμένη πετσέτα, και λίγο μετά έχεις φτιάξει μια φανταστική ιστορία όπου ο σύντροφός σου δε σε σέβεται, δε σε νοιάζεται και μάλλον χρειάζεται καθοδήγηση σε στυλ bootcamp. Στην πραγματικότητα όμως το σώμα σου αντιδρά σε αυτό που λες στον εαυτό σου, όχι σε αυτό που έκανε εκείνος. Η καρδιά σφίγγει, η διάθεση πέφτει, και χωρίς να το καταλάβεις έχεις χτίσει απόσταση εκεί που θέλεις σύνδεση.
Πώς εκπαιδεύεις το μυαλό σου όπως ένα κουτάβι
Αν έχεις δει ποτέ πώς εκπαιδεύουν ένα κουτάβι, ξέρεις ότι το μυστικό είναι να ενισχύεις το σωστό. Δεν έχει νόημα να θυμώνεις όταν αρπάζει το παπούτσι, αυτό που λειτουργεί είναι να το επιβραβεύεις τη στιγμή που το αφήνει και κάνει αυτό που του ζητάς.Το ίδιο μπορείς να κάνεις και με τη σκέψη σου. Όταν τη βλέπεις να πιάνει φόρα και να φτιάχνει σενάρια καταστροφής, σταμάτα. Πιάσε τη στιγμή που ξεκινά η κατηφόρα και άλλαξε κατεύθυνση. Αναζήτησε στοιχεία που δείχνουν το αντίθετο, αυτά που η αρνητικότητα τείνει να αγνοήσει. Μπορεί εκείνος να ξέχασε το κρεμμύδι στον κάδο, αλλά ετοίμασε το μεσημεριανό, πήγε τα παιδιά στο μάθημα, σου έφερε καφέ, σου έδωσε μια αγκαλιά που σε επανέφερε στον κόσμο. Δεν είναι ωραιοποίηση, είναι ισορροπία. Δίνεις χώρο και στα δύο, όχι μόνο στο δυσάρεστο.
Το Dog Biscuit στην πράξη: επιβράβευσε αυτό που θέλεις να ανθίσει
Η θεωρία λέει το εξής απλό: παρατήρησε το σωστό και δώσε του προσοχή. Οι σχέσεις δεν αλλάζουν από μεγάλες δηλώσεις αλλά από μικρές καθημερινές πράξεις αναγνώρισης. Ένα “ευχαριστώ που το έκανες αυτό”, ένα “μου άρεσε που σκέφτηκες να το φέρεις”, ακόμη και μια μικρή νότα καλοσύνης. Αυτά είναι τα ανθρώπινα biscuits που ενισχύουν τη συμπεριφορά που εκτιμάς. Το εντυπωσιακό είναι ότι δεν εκπαιδεύεις μόνο τον άλλον αλλά και το ίδιο σου το μυαλό. Όσο ψάχνεις το καλό, τόσο πιο εύκολα θα το βρίσκεις, και τόσο πιο φυσικό θα σου γίνεται να βλέπεις τον σύντροφό σου ολόκληρο και όχι μέσα από το πρίσμα μιας ενοχλημένης στιγμής.
Στο τέλος, η Dog Biscuit Theory δεν είναι οδηγός για να κάνεις τον σύντροφό σου υπάκουο αλλά για να κάνεις τη σχέση σου πιο ζεστή, πιο ήρεμη και πιο αληθινή. Γιατί όταν σταματάς να αφήνεις τη μικροαρνητικότητα να κυριαρχεί, έχεις χώρο να θυμηθείς γιατί διάλεξες αυτόν τον άνθρωπο. Και τότε τα biscuits δεν τα μοιράζεις επειδή “πρέπει” αλλά επειδή σου βγαίνει. Και το καλύτερο; Ανταποδίδονται.
Κεντρική εικόνα και εικόνα άρθρου: iStock
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ