Είσαι η σύντροφος και όχι η μαμά του! Μήπως έχεις μητρικό ρόλο μέσα στη σχέση;

“Μην ξεχάσεις να πάρεις ζακέτα, κάνει λίγο ψύχρα” είπα. “Ναι, μαμά!” μου απάντησε, λίγο εκνευρισμένος θα έλεγα, κι έφυγε χωρίς να με φιλήσει. Ό,τι τι; Χαζός είναι; Δεν καταλαβαίνει αν κάνει ψύχρα και μόνος του; Παιδάκι είναι; Η φράση “Ναι, μαμά!” κουδούνισε στον εγκέφαλό μου και αγχώθηκα. Κάποιο λάθος έγινε στην προηγούμενη σκηνή. Και η Ντόρα Μίνου, ΜΑ Κλινικής Ψυχολογίας, Ψυχοθεραπεύτρια – Οικογενειακή Σύμβουλος, είναι εδώ να οριοθετήσει το ρόλο μας ως σύντροφο. Γιατί το να φέρεσαι σαν τη μαμά του μόνο κακό μπορεί να κάνει στη σχέση. Ο λόγος στην ειδικό…

Πολλές φορές συναντάμε γυναίκες με υπερβολική την αίσθηση φροντίδας και περιποίησης στο σύντροφό τους, σε σημείο μάλιστα που να χάνεται ο ερωτισμός και η σεξουαλικότητά τους. Αναμφίβολα μία ερωτική σχέση περιλαμβάνει φροντίδα, προσοχή, περιποίηση και ό,τι άλλο εξυπηρετεί και διευκολύνει τον άνθρωπο που είναι δίπλα μας. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι όσο και αν αρέσει στον άντρα να τον προσέχει μία γυναίκα, όταν μπαίνει σε μία σχέση αναζητά και άλλα πράγματα. Σχέσεις που “συντηρούνται” απλά στο χρόνο είναι εύκολο να δούμε γύρω μας, το δύσκολο είναι να δούμε σχέσεις που αναζωπυρώνονται και παραμένουν αλώβητες, που παρόλες τις δυσκολίες και το πέρασμα των χρόνων συνεχίζουν να είναι υγιείς και να ωριμάζουν.

Ένα από τα μεγάλα λάθη των γυναικών είναι να μπαίνουν στο ρόλο της μαμάς και να χάνουν τη θηλυκότητα, τη σεξουαλικότητα και τον ερωτισμό τους. Αναλώνονται στο να προλάβουν τις ανάγκες του συντρόφου τους και να τις διεκπεραιώσουν στερεοτυπικά. Είναι αλήθεια ότι ο άντρας συχνά ψάχνει τη μαμά του στη σχέση, ωστόσο αυτό δεν είναι αρκετό για να μείνει σε μία ερωτική σχέση. Δεν είναι πανάκεια ότι θα πρέπει πάντα να είναι συνδεδεμένος με έναν “ομφάλιο λώρο”. Αυτό γίνεται και πρόβλημα δικό μας όταν μπαίνουμε στη διαδικασία να το συντηρήσουμε.

ΤΙ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΕΙΣ
-Οι σύντροφοι σε μία σχέση φροντίζουν ο ένας τον άλλο και τη σχέση γενικότερα. Η φροντίδα δεν είναι μόνο γυναικεία υπόθεση. Μαζί και ο καθένας χώρια φροντίζει με τον τρόπο του χωρίς να είναι ένα γυναικείο πρέπει αυτό.

-Οι επαγγελματικές αποφάσεις και πρωτοβουλίες είναι προσωπική υπόθεση. Ακούμε, συμμετέχουμε, λέμε τη γνώμη μας αλλά την ευθύνη της απόφασης δεν θα την πάρουμε εμείς για εκείνον.

-Η προστασία είναι αυτό που χρειάζεται ένα παιδί μέχρι να ανοίξει τα φτερά του και αυτό γίνεται από το γονιό με μέτρο. Ένας ενήλικας μπορεί να προστατεύσει τον εαυτό του χωρίς τη δική μας παρέμβαση, και αυτό γίνεται με μεγαλύτερη επιτυχία όταν εμείς οι γυναίκες είμαστε στο ρόλο που μας αναλογεί δίπλα του. Η συναισθηματική ασφάλεια και η αγάπη είναι βασικές προϋποθέσεις.

-Δεν κρατάμε έναν άντρα δίπλα μας επειδή του φτιάχνουμε μόνο ωραία φαγητά και του σιδερώνουμε υπέροχα τα πουκάμισα. Αυτό μπορούμε να το κάνουμε και μαζί και να δώσουμε μία άλλη πινελιά στη σχέση, ή μπορεί και να το κάνει αυτός για μας προκειμένου να μας εκπλήξει ή να μας ξεκουράσει.

-Τα πρέπει και τα μη δεν αρμόζουν σε μία ισότιμη σχέση. Οι άνθρωποι είμαστε διαφορετικοί, έχει ο καθένας τον τρόπο του να χειρίζεται τις κατάστάσεις. Επικοινωνούμε τα θέλω μας και αποδεχόμαστε τον πιθανά διαφορετικό τρόπο σκέψης και λειτουργίας του άλλου.

-Δεν υπάρχει λόγος να μας βλέπει πάντα να ασχολούμαστε με το σπίτι και με τις δικές του ανάγκες. Εκφράζουμε και τις δικές μας ανάγκες, ασχολούμαστε με τον εαυτό μας, ενισχύουμε τη θηλυκότητά μας, κάνουμε πράγματα που μας ευχαριστούν γιατί το σίγουρο είναι ότι όσο πιο καλά αισθάνεται μία γυναίκα με τον εαυτό της τόσο καλύτερα είναι και μέσα στη σχέση.

ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ!
Το βασικό είναι να μην παραβιάζουμε τη φύση και τις ανάγκες μας, να αναζητούμε τα γυναικεία προνόμια που ορίζει η ίδια η σχέση να αισθανόμαστε αρεστές και ελκυστικές στο σύντροφό μας. Δεν ξαναμεγαλώνουμε ένα παιδί, αυτό είναι το σίγουρο! Ίσως να κοιτάξουμε λίγο μέσα μας και να δούμε τις δικές μας ανασφάλειες που μπορεί να μας κάνουν να παίρνουμε μητρικό ρόλο μέσα στη σχέση ή να ανταγωνιζόμαστε εκείνον της μαμάς του…

ΕΣΥ ΤΙ ΛΕΣ;

  1. “Δεν κρατάμε έναν άντρα δίπλα μας επειδή του φτιάχνουμε μόνο ωραία φαγητά και του σιδερώνουμε υπέροχα τα πουκάμισα.” Αυτό θα έπρεπε να είναι διατυπωμένο ως εξής: οι άνδρες δεν διαλέγουμε μια σύντροφο, για να μας μαγειρεύει ωραία φαγητά και να μας σιδερώνει τα πουκάμισα. Αυτά μπορούμε να τα κάνουμε και μόνοι μας, διαφορετικά είναι καθήκοντα που αρμόζουν σε οικιακή βοηθό”. Κοντολογίς, είναι οι ίδιοι οι άνδρες που προτιμούν δίπλα τους γυναίκες που τους θυμίζουν τη μάνα τους και συμπεριφέρονται σαν εκείνη. Κι αυτό σχετίζεται άμεσα με την ανατροφή τους. Οι περισσότεροι είχαν μια μαμά που τους τα παρείχε όλα και τους τοποθετούσε σε ένα βάθρο, υπερτονίζοντας τα -ακόμη και ανύπαρκτα- θετικά σημεία τους και εκτρέφοντας τον εγωισμό τους. Αυτοί οι άνδρες λοιπόν εσωτερίκευσαν από μικρή ηλικία το πρότυπο της γυναίκας-νταντάς/ υπηρέτριας και αυτό ζητούν να αναπαράγουν και στις σχέσεις τους. Από την άλλη, η γυναίκες εκπαιδεύονται από μικρή ηλικία πως το να προσφέρουν αφειδώς στους άνδρες και να τους κανακεύουν είναι πρωταρχικό τους καθήκον, διαφορετικά ο άνδρας θα κοιτάξει άλλη και θα τις παρατήσει. Σε συντηρητικές κοινωνίες όπως οι δική μας, οι γυναίκες εκπαιδεύονται να υπηρετούν και οι άνδρες να υπηρετούνται. Όταν αλλάξει αυτό, θα πάψουμε να έχουμε σχέσεις με “μητρικές” συμπεριφορές.

Τα σχόλια είναι κλειστά.

Read More

And More