Μου τηλεφώνησες, μου ξανατηλεφώνησες και τελικά το κανονίσαμε. Ραντεβού! Φόρεσες τον καλύτερό σου εαυτό και άφησες πίσω προσχήματα, δήθεν εγωισμούς, φόβους.
Το ραντεβού… χαλαρό. Έχεις απέναντί σου έναν άνδρα ήρεμο, cool που σου μιλάει, σε προσέχει. Ακούει τι έχεις να του πεις και περνάς ευχάριστα. Πέφτεις για ύπνο και οι ελπίδες αρχίζουν να χτίζουν ένα αύριο διαφορετικό. Κι όμως εκείνο το αύριο δεν έρχεται ποτέ. Γιατί πολύ απλά δεν σου τηλεφωνώ, δεν επικοινωνώ ή βρίσκω κάποια δικαιολογία για να μην ξαναβγούμε.

Τι έκανες λάθος; Τι μπορεί να ήταν εκείνο που με έκανε να μην σε ξαναπάρω; Ειλικρινά… ΤΙΠΟΤΑ! Πριν ακούσεις για άλλη μια φορά το “Δεν φταις εσύ, εγώ φταίω!” και εξοργιστείς δες ποιοι μπορεί να είναι οι λόγοι που ένας άνδρας δεν επιστρέφει δεύτερη φορά στον τόπο του εγκλήματος. Και κυρίως γιατί το πήρε απόφαση να βγει μαζί σου, ενώ στη συνέχεια “την έκανε”!

Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς!
Έχουν περάσει μήνες από τότε που έφαγα τη σφαλιάρα και βαρέθηκα να σέρνομαι από το δωμάτιο στην κουζίνα και τούμπαλι αναζητώντας φάρμακο στην κατάντια μου, έναν τρόπο να βγάλω από μέσα μου τα σημάδια μιας σχέσης που ακόμη με πονάει. Σε αυτήν την κατάσταση εμφανίζεσαι εσύ να με διεκδικείς, να με πολιορκείς, να προσπαθείς. Τι κι αν το νιώθω μέσα μου πως ο συνδυασμός δεν βγάζει σπίθα; Όταν έχεις καεί από το πολύ πάθος, σκέφτεσαι μήπως μια πιο… δροσερή σχέση είναι η καλύτερη επιλογή.

Τη βαρεμάρα πολλοί εμίσησαν. Το ραντεβού ουδείς.
Μη μου πεις πως δεν πέρασες κάποια αντίστοιχη περίοδο όπου τίποτα δεν συνέβαινε; Εκείνες οι μέρες που νιώθεις να παιρνούν σαν φυλλαράκια στο ημερολόγιο. Χωρίς κανένα νόημα. Όταν λοιπόν βρεθεί στο πέρασμά μου μια όμορφη γυναίκα, με την οποία θα μπορούσα να περάσω καλά, έστω και για ένα βράδυ δύσκολα θα πω όχι. Άλλο είναι να λιώνω στο σπίτι χαζεύοντας στην τηλεόραση και άλλο να πίνω ένα ποτό με μια γυναίκα.

Άντε καλέ, σιγά. Κόβεται το σεξ;
Θρυλική φράση που παρά το γεγονός πως προέρχεται από γυναικεία χειλή – εκείνα της Θεοπούλας στο σίριαλ Παρά 5 – ταιριάζει γάντι σε κάθε αρσενικό επάνω στον πλανήτη Γη. Ένας άνδρας δεν πρόκειται να αφήσει μια ευκαιρία για σεξ για τίποτα στον κόσμο. Όχι δεν είμαι “ό, τι κάτσει, όπου κάτσει”! Δεν είπε κανείς πως μου είσαι αδιάφορη εμφανισιακά. Αν αυτό ήταν αλήθεια, τότε δεν θα είχαμε βγει ούτε αυτό το πρώτο ραντεβού. Από εκεί, μέχρι το επόμενο βήμα του δεύτερου ραντεβού όμως υπάρχει τεράστια απόσταση. Και μην σκεφτείς πως δεν είχα την ελπίδα πως θα το κάνω αυτό το βήμα…αλλά, Φευ!

Επειδή η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία!
Εγώ το έχω ξαναπεί. Η ελπίδα είναι πολύ κακό πράγμα. Μετά από πολύ καιρό αναβροχιάς, όπου πολύ απλά δεν συνέβαινε τίποτα μου έλαχες εσύ. Δεν ενθουσιάστηκα. Δεν τρελάθηκα. Όμως, πέρασαν πολλές γυναίκες από τη ζωή μου για τις οποίες έχασα τα λογικά μου. Τις κυνήγησα, τις κατάφερα και από το πολύ πάθος κάηκε η γούνα μου. “Βρε, μπας και;” σκέφτηκα! Μήπως ένα ραντεβού που ξεκινά χλιαρά μπορεί να εξελιχθεί στον έρωτα της ζωής ενός ανθρώπου; Για να μην ακούς το τηλέφωνο σου να χτυπά, μάλλον δεν γίνονται αυτά τα πράγματα.

Δικαιολογίες! Θα μου πεις… Και μπορεί και να έχεις δίκιο. “Αν δεν είσαι σίγουρος ρε φίλε τι με πέρασες; Πειραματόζωο;” Μα δεν το είχα σχέδιο. Δεν το είχα σκοπό να γίνω ο άνδρας της μιας φοράς! Ίσως βέβαια θα έπρεπε να είχα εμπιστευθεί εξ’ αρχής το ένστικτό μου. Ναι, ναι δεν έχετε μόνο εσείς ένστικτο.

Όταν κάτι δεν “κουμπώνει”, δεν εμπνέει, δεν τραβάει όσο και να το σπρώχνεις δεν βγάζει πουθενά. Εκείνο το κουμπάκι που αφήνει το “ερωτικό” ρεύμα να σε διαπεράσει εμφανίζεται τελικά μόνο εκεί που θέλει αυτό. Κι όσο κι αν προσπαθείς δεν λειτουργεί κατά το δοκούν. Και στην τελική ποιος μπορεί να εγγυηθεί πως ένα πρώτο ραντεβού θα πάει καλά; Εσύ δεν έχειςφύγει από ραντεβού, παρακαλώντας να μην σε ξαναπάρει και σε φέρει στη δύσκολη θέση να τον… “γειώσεις”;
Του Λευτέρη Σαββίδη