Γεια σας!

Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τη δική μου ιστορία θέλοντας να ακούσω κάποιες απόψεις, καθώς αδυνατώ να κατανοήσω το πως σκέφτεται το άτομο που με ενδιαφέρει.

Καταρχάς, εγώ είμαι 26 και ζω λίγο έξω από την Αθήνα. Αυτός είναι 33 και μένει στην πρωτεύουσα. Γνωριστήκαμε τυχαία μέσα από ένα site το οποίο όμως είναι για σοβαρές γνωριμίες και το διαχειρίζεται μια ψυχολόγος.

Και οι δύο μπήκαμε εκεί από περιέργεια όταν διαβάσαμε τυχαία ένα άρθρο. Ξεκινήσαμε λοιπόν να γνωριζόμαστε τηλεφωνικά, επικοινωνούσαμε συχνά και με μηνύματα και με τηλέφωνα τα οποία όσο περνούσαν οι μέρες πύκνωναν.

Σε αυτό το σημείο να τονίσω ότι πάντα εκείνος μου τηλεφωνούσε, ήταν ευγενικός και διακριτικός, είχαμε φοβερή “χημεία”, είχαμε αναπτύξει κοινούς κώδικες και μου είπε μάλιστα ότι περνούσε όμορφα μαζί μου στο τηλέφωνο κι ότι έχανε την αίσθηση του χρόνου.

Επιπλέον συζητούσαμε διάφορα -και σοβαρά και πιο χαλαρά- και ποτέ δεν πήγε η κουβέντα στο θέμα του σεξ. Μετά από ένα μήνα κι αφού μου είχε προτείνει με πολύ γλυκό τρόπο να βρεθούμε να γνωριστούμε και φαινόταν ένα σοβαρό και συγκροτημένο άτομο, κανονίσαμε ένα Σάββατο να συναντηθούμε.

Ήρθε με πήρε με το αμάξι του. Ήταν πολύ ευγενικός. Μου άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού εκείνος, με πήγε σε ένα πολύ ωραίο μέρος με θέα τη θάλασσα και το φεγγάρι σχεδόν ολόγιομο λόγω επικείμενης Πανσέληνου.

Καθίσαμε δίπλα δίπλα, γύρισε προς το μέρος μου το σταντ του και γενικά είχαμε οπτική επαφή. Εγώ καταλάβαινα από τη γλώσσα του σώματος ότι ίσως ενδιαφέρεται. Στην πορεία πίστεψα ότι θέλει να συνεχιστεί η γνωριμία καθώς το πρώτο μας ραντεβού είχε διάρκεια πέντε ώρες (σύνολο με τη διαδρομή από και προς το σπίτι που με φιλοξενούσε).

Καθίσαμε στο μαγαζί από τις εννιάμιση ως τη μιάμιση το ξημέρωμα. Κάποια στιγμή πρότεινε να πάρουμε κι άλλο ποτό, να μείνουμε και παραπάνω (ήταν ακόμα δώδεκα παρά). Γενικά μιλούσαμε αρκετά. Φάνηκε ότι κι αυτός περνούσε ευχάριστα. Είχαμε επαφή, όπως ακριβώς στις τηλεφωνικές μας συνομιλίες, κινούμενοι στο ίδιο ύφος με χιούμορ κι αυτό το κάτι ιδιαίτερο που συνόδευε τη συζήτησή μας τόσο καιρό.

Κάποια στιγμή όταν φύγαμε και φτάσαμε εκεί κοντά στο σπίτι με άφησε, με καληνύχτισε με φιλί στο μάγουλο και λέγοντας ότι ελπίζει να πέρασα όμορφα. Δεν είπε κάτι άλλο, αν θα τα πούμε ξανά, αν πέρασε καλά εκείνος (αν δεν περνούσε όμως λόγικα σκέφτομαι ότι δεν θα καθόμασταν τόσο μαζί, ούτε θα ρωτούσε για μένα δείχνοντάς μου ότι θέλει να με γνωρίσει καλύτερα).

Έπειτα απλά έστειλε να δει αν έφτασα οκ στο σπίτι μου, είπε ότι κι εκείνος έφτασε και ότι ελπίζει να πέρασα καλά. Εγώ του απάντησα ότι ήταν όμορφα και ότι θα ήθελα να τον ξαναδώ κάποια στιγμή, αλλά εκείνος δεν απάντησε.

Και απλά τις δύο τελευταίες μέρες του έχω στείλει εγώ μηνύματα στο ίδιο στιλ όπως πριν βρεθούμε, σε χαλαρό ύφος ρωτώντας τι κάνει κτλ. και εκείνος μου απαντά παρόμοια, αλλά χωρίς ακριβώς το πείραγμα των προηγούμενων ημερών. Σαν να λείπει η σπίθα που είχε.

Κι απορώ γιατί φάνηκε ότι πάει καλά από τη συμπεριφορά του κι από τη διάρκεια της συνάντησης. Τι μπορεί να τον χάλασε;

Σημειωτέον, είχαμε δει φωτό ο ένας του άλλου, αλλά πέρα από αυτό με θεωρώ εμφανίσιμη (με 8 περιττά κιλά, από τα οποία φροντίζω να απαλλαγώ τώρα) και φρόντισα να είμαι αρκετά περιποιημένη εκείνο το βράδυ, χωρίς υπερβολές όμως.

Οπότε αναρωτιέμαι, τι μπορεί να πήγε στραβά; Θα ήθελα πολύ να ακούσω κι άλλες απόψεις.
Ευχαριστώ!

Lia