Γεια σας!
Ονομάζομαι Ζέφη, είμαι 23 ετών και μέχρι σήμερα δεν έχω κάνει κάποια σοβαρή σχέση. Όσα αγόρια έχουν έρθει στη ζωή μου θέλανε μόνο σεξ ή δεν ταιριάζαμε σαν άνθρωποι, στα θέλω μας, οπότε όλες μου οι γνωριμίες ως τώρα ήταν αποτυχημένες.

Δεν είμαι κοπέλα της μιας νύχτας. Δεν με καλύπτουν οι σχέσεις που βασίζονται στο σεξ. Θέλω να δημιουργήσω κάτι ουσιαστικό που θα με κάνει να νιώθω όμορφα. Υπάρχουν στιγμές που απογοητεύομαι πάρα πολύ και σκέφτομαι πως δεν θα κάνω ποτέ κάποια σχέση. Η μοναξιά με έχει κουράσει πολύ.

Έχω ανάγκη έναν σύντροφο. Μια τρυφερή αγκαλιά. Μου λείπει ο έρωτας! Προσπαθώ ωστόσο όσο μπορώ να κρατιέμαι ήρεμη και να μη με παίρνει από κάτω αλλά δεν μου είναι και πολύ εύκολο. Λένε πως τα καλύτερα έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις. Δεν μπορώ να το πιστέψω. Εκεί; Που εκεί δηλαδή; Θα έρθει ο έρωτας να μου χτυπήσει το κουδούνι; Γιατί τον περισσότερο καιρό σπίτι είμαι!

Θέλω απλώς να καταλήξω στο γεγονός πως δεν έχω ευκαιρίες για γνωριμίες. Στη σχολή μου υπάρχουν μόνο κοπέλες. Επίσης έχω μόνο μια φίλη με την οποία βγαίνουμε σπάνια (κυρίως λόγω οικονομικών). Συνεπώς δεν μου δίνονται ευκαιρίες να γνωρίσω αγόρια.

Καμιά φορά λοιπόν μπαίνω στον πειρασμό των τυφλών ραντεβού. Το είχα επιχειρήσει στο παρελθόν αλλά δεν είχε πετύχει. Δηλαδή είχε βγει με κάποιον ο οποίος δεν μου άρεσε από κοντά, ενώ στις φωτογραφίες φαινόταν καλύτερος και διαφορετικός.

Όταν όμως μιλάω με κάποιον στο facebook ας πούμε και έχουμε αναπτύξει μια οικειότητα -και μου αρέσει- αυτόματα μου έρχεται η ιδέα να τον δω κι από κοντά. Όμως στη συνέχεια διστάζω. Φοβάμαι ότι μπορεί από κοντά να μην μου αρέσει ή να μην του αρέσω ή ότι μπορεί ακόμα και να είναι αυτός κάποιος τρελός και να μου κάνει κακό (τόσα και τόσα ακούγονται)!

Προς Θεού δεν είμαι απελπισμένη (έτσι νομίζω τουλάχιστον). Έχω αποδεχτεί τη μοναξιά μου και ζω τη ζωή μου ήρεμα, με ευγνωμοσύνη για όσα έχω. Απλώς καμιά φορά αυτό το ερωτικό κενό με πληγώνει.

Εσάς ποια είναι η γνώμη σας για όλα αυτά; Πιστεύετε πως θα έπρεπε να επιχειρήσω κάποια γνωριμία μέσω facebook ή θα ήταν καλύτερα να κάτσω όπως είμαι περιμένοντας να έρθει κάποτε κάποιος; Άραγε θα έρθει όμως;

Όλοι μου λένε ότι είμαι ιδανική κοπέλα κι ότι τα καλύτερα έρχονται. Πότε όμως; Μήπως αυτά είναι απλά λόγια της παρηγοριάς; Η μοναξιά με κάνει να πιστεύω πως είμαι άσχημη, πως δεν αξίζω σαν κοπέλα, πως κανείς δεν θα με ερωτευτεί ποτέ.

Εν ολίγοις μου ισοπεδώνει όλη την αυτοπεποίθηση. Μου φαίνεται πολύ ανησυχητικό το γεγονός ότι μέχρι τώρα δεν έχω κάνει κάποια σχέση.

Έγραψα πάρα πολλά μάλλον, αλλά είχα ανάγκη να μοιραστώ τους προβληματισμούς μου. Θα χαρώ πολύ να μου δώσετε τις συμβουλές και τις απόψεις σας!

Ζέφη