Πώς η αυτογνωσία οδηγεί στην αληθινή αγάπη

Αν νομίζεις ότι η αληθινή αγάπη είναι θέμα τύχης ή θείας παρέμβασης, κράτα λίγο την ανάσα σου. Η αλήθεια είναι πιο απλή και πιο δύσκολη μαζί: η αγάπη ξεκινά από σένα. Όσο κι αν ψάχνεις τον “σωστό άνθρωπο”, αν δεν έχεις βρει πρώτα τον εαυτό σου, θα μπλέκεις ξανά και ξανά με λάθος ανθρώπους, σε λάθος στιγμές. Και δε φταίει το σύμπαν ούτε το κακό σου κάρμα· φταίει που δεν έχεις δώσει χρόνο να καταλάβεις ποιος είσαι, τι θέλεις και τι αξίζεις.

Όταν σταματάς να περιμένεις τον “σωστό”

Όλοι έχουμε περάσει φάσεις όπου περιμέναμε αυτόν ή αυτήν που “θα μας καταλάβει επιτέλους”. Κάποιον που θα αγαπήσει και τα στραβά μας, που θα μας κάνει να νιώσουμε πλήρεις. Το πρόβλημα είναι ότι όταν περιμένεις κάποιον να σε “ολοκληρώσει”, αυτόματα παραδέχεσαι ότι είσαι μισός. Η αληθινή αγάπη δεν έρχεται για να σε φτιάξει, αλλά για να σε συνοδεύσει σε μια διαδρομή που ήδη έχεις ξεκινήσει. Αν δεν έχεις κάνει τη δουλειά με τον εαυτό σου, αν δεν έχεις μάθει να είσαι καλά μόνος σου, καμία σχέση δεν θα μπορέσει να σε γεμίσει. Η αγάπη δεν είναι σωσίβιο, είναι δύο άνθρωποι που κολυμπούν μαζί και απολαμβάνουν τη θάλασσα.

Η ευθύνη δεν είναι τιμωρία, είναι δύναμη

Είναι βολικό να λες “δε βρήκα ακόμα τον σωστό” ή “οι σχέσεις σήμερα δεν κρατάνε”. Το δύσκολο είναι να παραδεχτείς ότι ίσως δεν έχεις μάθει να αγαπάς σωστά, ούτε τον άλλον ούτε εσένα. Όταν αρχίζεις να παίρνεις ευθύνη για τις επιλογές σου, χωρίς να κατηγορείς τη μοίρα ή τους πρώην σου, τότε αρχίζει η πραγματική αλλαγή. Σταμάτα να περιμένεις να σε “διαλέξει” κάποιος και βγες εσύ να γνωρίσεις, να ρισκάρεις, να απορριφθείς, να δοκιμάσεις ξανά. Η αγάπη θέλει συμμετοχή, όχι παραίτηση. Δε χρειάζεται να αλλάξεις τη ζωή σου για να βρεις κάποιον, χρειάζεται όμως να είσαι παρών σε αυτήν.

Αν πρέπει να προσποιείσαι, δεν είναι αγάπη

Πόσες φορές έχεις αλλάξει λίγο τον εαυτό σου για να ταιριάξεις; Έχεις μαλακώσει τις γωνίες σου, έχεις χαμηλώσει τη φωνή σου, έχεις πει “δεν πειράζει” ενώ μέσα σου ήθελες να ουρλιάξεις. Όμως κάθε φορά που μικραίνεις για να χωρέσεις, η σχέση μικραίνει κι αυτή μαζί σου. Η αληθινή αγάπη δε σε θέλει “βολικό”, σε θέλει αληθινό. Όταν χρειάζεται να θυσιάζεις την αυθεντικότητά σου για να διατηρήσεις μια σχέση, τότε αυτή η σχέση είναι ήδη χαμένη. Μπορεί να μοιάζει πιο ήσυχη στην αρχή, αλλά μακροπρόθεσμα σε αδειάζει. Η αγάπη που αξίζει είναι εκείνη που δε χρειάζεται να τη φορέσεις σαν ρόλο. Η αυτογνωσία δεν είναι πολυτέλεια, είναι προϋπόθεση. Όσο περισσότερο γνωρίζεις τον εαυτό σου, τόσο πιο εύκολα αναγνωρίζεις ποιος ταιριάζει στη ζωή σου και ποιος απλώς σε μπερδεύει. Δεν είναι θέμα τεχνικής ούτε ραντεβού σε εφαρμογές· είναι θέμα καθαρότητας. Να μη ψάχνεις κάποιον να σε “φτιάξει”, να μη χάνεις τον εαυτό σου για να σε αγαπήσουν, να μην προσκολλάσαι εκεί που δεν υπάρχει ανταπόκριση.

Η αληθινή αγάπη δεν έρχεται όταν τη ζητάς, αλλά όταν είσαι έτοιμος να τη δεχτείς. Όταν έχεις μάθει να είσαι καλά και μόνος, όταν δε σε φοβίζει η σιωπή σου, όταν μπορείς να πεις “όχι” χωρίς τύψεις. Τότε ο άλλος δε θα έρθει για να σε συμπληρώσει, αλλά για να σε φωτίσει. Και θα είναι αληθινό, γιατί δε θα χρειάζεται προσπάθεια. Θα είναι φυσικό, σαν ανάσα.

Κεντρική εικόνα και εικόνα άρθρου: iStock