Πόσες φορές έχεις πιάσει τον εαυτό σου να γυρνάει μια φράση στο μυαλό, επειδή κάποιος ίσως σε κοίταξε περίεργα ή δεν απάντησε με τον ενθουσιασμό που περίμενες. Λες και όλο σου το είναι εξαρτάται από μια τυχαία αντίδραση. Κι όμως, ακόμη κι αν έχεις φτάσει σε μια ηλικία που θα περίμενες να έχεις «χτίσει δέρμα ελέφαντα», η αλήθεια είναι πως η ανάγκη να μας αποδέχονται οι άλλοι δεν εξαφανίζεται. Είναι γραμμένη μέσα μας, κι αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορείς να τη δουλέψεις.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η ρίζα του προβλήματος
Το να θες να σε συμπαθούν δεν είναι αδυναμία αλλά βιολογική κληρονομιά. Σκέψου το: οι πρόγονοί μας αν έμεναν εκτός φυλής απλά δεν επιβίωναν. Σήμερα κανείς δε σε πετάει από τη σπηλιά αν στραβοκοιτάξεις, αλλά ο εγκέφαλος συνεχίζει να αντιδρά σαν να κινδυνεύεις με αποκλεισμό. Αν μάλιστα μεγάλωσες με γονείς που έβαζαν όρους στην αγάπη τους ή σε περιβάλλον όπου έπρεπε να αποδεικνύεις συνεχώς την αξία σου, το κουμπί της απόρριψης είναι ακόμη πιο ευαίσθητο. Κι όταν προσθέσεις την εποχή των social media, όπου τα likes έχουν γίνει το νέο νόμισμα αξίας, τότε το πρόβλημα πολλαπλασιάζεται.
Όταν η γνώμη των άλλων δεν είναι για σένα
Κάθε φορά που νιώθεις ότι σε απορρίπτουν, θυμήσου πως δεν είσαι πάντα το κέντρο της ιστορίας. Ο άλλος μπορεί να σε κρίνει επηρεασμένος από τη διάθεσή του, τις ανασφάλειες ή ακόμη και από το αν έχει φάει πρωινό. Οι πρώτες εντυπώσεις σχηματίζονται σε κλάσματα δευτερολέπτου και δύσκολα αλλάζουν, πολλές φορές χωρίς καν να έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Δεν είναι εφικτό να σε συμπαθούν όλοι, και δεν χρειάζεται να το επιδιώκεις. Αν προσπαθείς συνεχώς να αρέσεις, το πιο πιθανό είναι να χάσεις εσένα τον ίδιο.
Το μυστικό της ανθεκτικότητας
Η διαφορά βρίσκεται στο πώς μιλάς στον εαυτό σου. Όταν κάποιος απορρίπτει μια ιδέα σου, δεν απορρίπτει εσένα. Αν κάποιος δεν χαμογέλασε στο αστείο σου, δε σημαίνει ότι δεν αξίζεις. Μπορείς να πεις «δεν πήγε όπως το περίμενα» αντί για «είμαι αποτυχημένος». Δώσε στον εαυτό σου χώρο να θυμηθεί τα δυνατά σου σημεία και τα ταλέντα σου, ώστε η αυτοεκτίμηση να μην εξαρτάται από μια στιγμή. Κι αν καταφέρεις να υποθέτεις ότι οι άλλοι μάλλον σε συμπαθούν αντί να βάζεις πάντα το χειρότερο σενάριο, θα δεις πόσο πιο ανάλαφρα κυλάει η ζωή.
Το να σε νοιάζει η γνώμη των άλλων είναι ανθρώπινο, αλλά δε χρειάζεται να είναι βαρίδι. Αν αρχίσεις να αμφισβητείς τις «ιστορίες» που φτιάχνεις στο μυαλό σου, αν μάθεις να ξεχωρίζεις την ιδέα από το άτομο και αν δείχνεις στον εαυτό σου την ίδια καλοσύνη που δείχνεις στους φίλους σου, τότε θα ελευθερωθείς από μια αόρατη φυλακή. Δε θα πάψεις ποτέ να θες να σε αγαπούν, αλλά μπορείς να μάθεις να μην εξαρτάσαι από αυτό. Στο τέλος, το να σε αποδεχτείς όπως είσαι, είναι η πιο σπουδαία μορφή αποδοχής που θα βρεις ποτέ.
Κεντρική εικόνα και εικόνα άρθρου: iStock
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ