Friend Zone: Να μείνεις, να φύγεις ή να μιλήσεις;

Υπάρχει μια στιγμή στη ζωή που καταλαβαίνεις πως δεν είσαι απλώς φίλος. Δεν είναι δραματικό, δεν έχει μουσική υπόκρουση, είναι πιο ύπουλο. Ένα μήνυμα που περιμένεις λίγο παραπάνω, μια αγκαλιά που κρατάει λίγο λιγότερο. Το friend zone δεν είναι ντροπή ούτε αποτυχία, είναι απλώς μια συνθήκη. Το θέμα δεν είναι πώς βρέθηκες εκεί, αλλά τι κάνεις από εδώ και πέρα. Γιατί αν κάτι κουράζει πραγματικά, δεν είναι η απόρριψη, αλλά η αναμονή. Η σιωπή, η ελπίδα χωρίς στοιχεία, το «ίσως κάποια στιγμή». Κι εδώ ξεκινά ένα εσωτερικό μπέρδεμα, μένεις, φεύγεις ή μιλάς;

Γιατί κολλάς πιο εύκολα απ’ όσο νομίζεις

Το friend zone συχνά δεν έχει κακή πρόθεση. Δημιουργείται όταν η οικειότητα προηγείται της έλξης, όταν γίνεσαι ασφαλής χώρος πριν γίνεις επιθυμία. Πολλοί άνθρωποι μπαίνουν εκεί επειδή φοβούνται να δείξουν τι θέλουν, πιστεύοντας ότι αν είναι αρκετά καλοί, υπομονετικοί και διαθέσιμοι, κάτι θα αλλάξει. Δεν αλλάζει έτσι. Η έλξη χρειάζεται καθαρότητα, όχι αυτοθυσία. Όταν κρύβεις το ενδιαφέρον σου για να μη χαλάσεις τη σχέση, τελικά τη χαλάς εσύ, αργά και εσωτερικά. Το friend zone δεν σε βρίσκει τυχαία, συχνά το χτίζεις με τις καλύτερες προθέσεις και τη λάθος στρατηγική.

Τι ρίσκο παίρνεις αν μείνεις όπως είσαι

Το να μένεις σε μια κατάσταση που δεν σε καλύπτει έχει κόστος, έστω κι αν φαίνεται ήσυχο απ’ έξω. Σιγά σιγά αρχίζεις να μικραίνεις τις ανάγκες σου, να πείθεις τον εαυτό σου ότι υπερβάλλει, να ζηλεύεις χωρίς δικαίωμα και να θυμώνεις χωρίς λόγο. Αυτό δεν σε κάνει κακό άνθρωπο, σε κάνει άνθρωπο που δεν ακούει τον εαυτό του. Το friend zone γίνεται επικίνδυνο όταν αντικαθιστά την ειλικρίνεια με την ελπίδα. Αν παραμένεις σε έναν ρόλο που δεν σε εκφράζει, η σχέση χάνει την ισορροπία της και μαζί της κι εσύ. Δενχρωστάς σε κανέναν να αντέχεις κάτι που σε φθείρει.

Μίλα ή φύγε, αλλά με αυτοσεβασμό

Η πιο ώριμη κίνηση δεν είναι πάντα να μείνεις ή να φύγεις, αλλά να μιλήσεις καθαρά. Να πεις τι νιώθεις χωρίς απαιτήσεις και χωρίς σενάρια. Όχι για να πιέσεις, αλλά για να ξεκαθαρίσεις. Αν ο άλλος ανταποκριθεί, κερδίζεις μια νέα δυναμική. Αν όχι, κερδίζεις την αλήθεια σου. Και αυτό δεν είναι λίγο. Αν διαπιστώσεις ότι δεν μπορείς να μείνεις απλώς φίλος, τότε το να απομακρυνθείς είναι πράξη φροντίδας, όχι εγωισμού. Η αυτοεκτίμηση δεν φαίνεται όταν σε θέλουν, φαίνεται όταν φεύγεις από κάτι που δεν σε θέλει με τον τρόπο που χρειάζεσαι.

Δεν υπάρχει σωστή απάντηση που να ταιριάζει σε όλους. Υπάρχει όμως μια σωστή ερώτηση, αν αυτό που ζεις σε εξελίσσει ή σε κρατά στάσιμο. Το friend zone δεν είναι ήττα, είναι ένδειξη ότι κάτι μέσα σου ζητάει περισσότερη αλήθεια. Είτε επιλέξεις να μιλήσεις είτε να φύγεις, σημασία έχει να μη χαθείς προσπαθώντας να χωρέσεις σε μια θέση που δεν είναι δική σου. Οι σχέσεις δε χτίζονται με υπομονή μόνο, χτίζονται με θάρρος. Και αυτό, όσο κι αν φοβίζει, είναι πάντα καλύτερο από τη σιωπή.

Κεντρική εικόνα και εικόνα άρθρου: iStock