30 λόγοι… να επισκεφθείς την Ελβετία!

Αλήθεια, πόσο εξοικειωμένη είσαι με τα ταξίδια; Ναι, τα αγαπάς το ξέρω. Ποιος άλλωστε δεν αγαπάει τα ταξίδια… Πόσο εξοικειωμένη είσαι όμως με τη διαδικασία; Εγώ για παράδειγμα είμαι ένας άνθρωπος που τις -όποιες- οικονομίες μου μέχρι πρόσφατα τις χαλούσα σε παπούτσια (κυρίως!), ρούχα, τσάντες. Ψώνια γενικώς. Η κολλητή μου στα ταξίδια. Εξοικειωμένη φουλ με αυτό το lifestyle. Μονταρισμένη εκεί. Εγώ στον πρωινό μου καφέ χαζεύω σε site μόδας, εκείνη χαζεύει προσφορές, εισητήρια και με την πρώτη καλή ευκαιρία την κάνει. Ξέρεις; Αν ψάχνεις βρίσκεις. Για να ανακαλύψω τελικά ότι τα ταξίδια δεν είναι μόνο για όσους ξεχειλίζει το πορτοφόλι τους.

Αυτή τη φορά προορισμός Ελβετία. Η Swiss Air μου κλείνει το μάτι. Απογειώνομαι. Bussiness Class. Τα τυχερά του επαγγέλματος. Απολαμβάνω το υπέροχο πρωινό μου μιας και πετάμε με την πρώτη πρωινή πτήση. Στις 6.30 περίπου. Πολύ νωρίς για σαμπάνια δεν νομίζεις; Τυλίγομαι στο κουβερτάκι που μου προσφέρει η αεροσυνοδός, ακουμπάω στο μαξιλαράκι μου και χαζεύω τα σύννεφα και την απολαυστική πτήση. Το ταξίδι μου δεν είχε “λακκούβες”. Δεν κουνηθήκαμε καθόλου. Και προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο της Ζυρίχης.

Εδώ θα κάνω μια στάση για να σημειώσω στην ατζέντα μου και στην ατζέντα σου (την ολοκαίνουρια για το 2017) πρώτον, ότι η Ελβετία είναι ένας υπέροχος προορισμός χειμώνα – καλοκαίρι. Δεύτερον, ότι η Swiss Air πετάει με τρεις καθημερινές πτήσεις από Αθήνα προς Ζυρίχη και μία καθημερινή προς Γενεύη. Και το καλύτερο; Keep your eyes open, στο www.swiss.com/gr γιατί η εταιρία προσφέρει ειδικές τιμές προς Ζυρίχη και Γενεύη που ξεκινούν από 85 ευρώ! Αυτό που σου έγραφα και στην αρχή. Όποιος ψάχνει… βρίσκει!

Η Ελβετία έχει κάτι μαγικό, κάτι δυσέρευτο. Χρονική ακρίβεια. Κοινώς πρόγραμμα. Κάτι που σε διευκολύνει στα πάντα. Και ειδικά έναν Παρθένο με ωροσκόπο Αιγόκερω σαν εμένα που με εκνευρίζουν απίστευτα οι άνθρωποι που δεν με σέβονται, που καθυστερούν, που δεν τους περνάει καν από το μυαλουδάκι τους ότι και ο δικός μου χρόνος είναι πολύτιμος. Στην Ελβετία λοιπόν το τρένο έρχεται και φεύγει με ακρίβεια δευτερολέπτου. Οργάνωση λέγεται αυτό. Και ποιότητα ζωής.

Κάθομαι στο lounge της Swiss Air. Αραχτή στην δερμάτινη πολυθρονάρα. Απολαμβάνω τον καφέ μου και φορτίζω το κινητό μου. Μέχρι να φτάσει το λεπτό που θα μπούμε στο τρένο, κολατσίζω και μια μπανάνα από τον πολυτελέστατο μπουφέ. Ακόμα πολύ νωρίς για σαμπάνια.

Μπαίνουμε στο τρένο. Δυόμιση ώρες μέχρι τον προορισμό μας. Δυόμιση ώρες γεμάτες ομορφιά. Μαγευτικά τοπία. Βουνά, λίμνες, δάση… Φύση! Ανοίγει ο ορίζοντάς μου. Και η καρδιά μου μαζί. Τα τηλέφωνα από τη δουλειά δεν σταματάνε, αλλά καταφέρνω να συνειδητοποιήσω ότι διασχίζω την Ελβετία. Εξαιρετικά όμορφη.

Προορισμός Interlaken. Μια μικρή πόλη γεμάτη λίμνη. Ανοιξιάτικος και καλοκαιρινός προορισμός κυρίως, αλλά πανέμορφο μέρος. Η επαρχιώτικη ησυχία σε συνδυασμό με την υψηλού επιπέδου ζωή δημιουργούν έναν κοκτέιλ συναισθημάτων μέσα μου που με κάνουν να νιώθω ασφάλεια, ηρεμία και ευτυχία. Η ευεξία έρχεται από τη φύση. Και η φρεσκάδα και η ομορφιά μου από το τόσο έντονο κρύο που κάνει φυσικό μπότοξ στην επιδερμίδα μου. Πολύ κρύο. Και ροδαλά μαγουλάκια.

Η μέρα μου ήταν γεμάτη με κρύο, μαγευτικό ορίζοντα, συγκλονιστικά τυριά, αγελάδες, ξυλογλυπτική και καλό φαγητό. Βόλτα στα καταστήματα και πολλές πληροφορίες. Το συμπέρασμα ένα: η ποιότητα ζωής. Οι άνθρωποι ζούνε καλά. Και για αυτό χαμογελούν. Είναι ζεστοί, φιλικοί, ευχάριστοι. Δημιουργούν πάνω σε ξύλο, υποστηρίζουν την παράδοσή τους, στηρίζουν τα προϊόντα τους, μιλάνε με υπερηφάνια για τον τόπο τους. Στην Ελβετία τα πράγματα είναι όπως θα έπρεπε να είναι.

Βγαίνω στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου μου και παρόλο το πολικό ψύχος χαζεύω την καθαρότητα, την τάξη, την ηρεμία. Εισπένω καθαρό αέρα και κατεβαίνω για μια βόλτα δίπλα στη λίμνη. Πρώτον για να κάψω τα τυριά που έφαγα και δεύτερον για να μυρίζω το νωπό χωμό. Και τρίτον και κυριότερον, να ακούσω τον ήχο που βγάζουν τα πεσμένα φύλλα όταν τα πατάς. Μαγικό. Η μύτη μου ξύπνησε. Και τελικά δεν είναι ανοιξιάτικο προνόμιο αυτό. Το ανοιξιάτικο προνόμιο εδώ είναι ότι κολυμπάς στη λίμνη τότε. Και μαζεύει πολύ κόσμο. Αν και το νερό, παραμένει αρκετά κρύο. Αλλά για τους Ελβετούς, αυτό δεν είναι κρύο. 🙂

Επόμενος προορισμός: η κορυφή της Ευρώπης. Κοινώς θα πάρουμε τα βουνά. Τα βρούμε τα χιόνια. Αυτό δηλαδή που σου έρχεται στο μυαλό όταν ακούς Ελβετία (μετά φυσικά από τις τράπεζες και τα χρήματα).
Μετακινούμαστε με λεωφορεία, με τρένα. Η χρονική ακρίβεια, ο προγραμματισμός, η οργάνωση, καθιστούν αδύνατον το να χαθείς. Νιώθεις ασφαλής. Τελευταία στάση, στην κορυφή. Jungfraoujoch.
Διασχίζουμε δάση, βουνά και σιγά σιγά ανεβαίνουμε. Το τοπίο ασπρίζει. Η θερμοκρασία πέφτει κι άλλο. Χωνόμαστε μέσα στο βουνό. Κάτω από την επιφάνεια της γης. Ανεβαίνουμε κι άλλο. Μια στάση για να ατενίσουμε από ένα παράθυρο, τους παγετούς. Αλλούτερο. Ανεβαίνουμε κι άλλο. Με συντροφιά μας φυσικά συγκλονιστικές μπουκιές σοκολάτας. Το μαγικό ελιξίριο αυτής της χώρας (πέρα από τα τυριά της) για ενέργεια, για να αντέξεις τις τόσο χαμηλές θερμοκρασίες. Ανεβαίνουμε. Και βρισκόμαστε στα 3.571 μέτρα. Κι αν σου θυμίζει κάτι το πλάνο, είναι γιατί το έχεις δει σε ταινία του James Bond.

Τα μάτια μου δυσκολεύονται να χωρέσουν αυτό που βλέπω. Ο ορίζοντάς μου είναι ολόλευκος. Παγωμένος. Βρίσκομαι στην κορυφή της Ευρώπης! Ναι, πολύ κρύο. Ναι, φανταστικά. Ναι, εικόνες που θα υπάρχουν για πάντα μέσα μου. Ναι, το μεγαλείο της φύσης μπορεί να σε αποστομώσει. Ακόμα και μερικές μερικές σαν εμένα που μιλάμε πολύ. Σιωπή. Λευκή σιωπή. Και ζεστή σοκολάτα -για να μην ξεχνιόμαστε! Ωραία η Ελβετία, αλλά τελικά εξαιρετικά θερμιδογόνα… Αγχώνομαι προς στιγμήν με όλα αυτά που έχω φάει, αλλά το κρύο επιταχύνει το μεταβολισμό έτσι δεν είναι; Ε; Ε;

Επιστροφή στις λίμνες μας. Το βράδυ θα φάμε σε μια Ελβετική οικογένεια. Στο σπίτι τους. Εξαιρετικά. Κι αν με το μυαλό σου έφτιαξες κι εσύ κάτι παραδοσιακό, έχω να σου πω ότι απολαύσαμε το σπιτικό φαγητό μιας πολύ σύγχρονης οικογένειας και περάσαμε αξέχαστα. Ναι, είναι κάτι που συνηθίζει να οργανώνει ο ελβετικός τουρισμός. Εμείς οι τουρίστες σε ένα τραπέζι με μια ντόπια οικογένεια να ανταλλάσουμε κουλτούρες, πληροφορίες και να πιούμε κι ένα ποτηράκι ρακή 😉

Εδώ θα κάνω μια μικρή, προσωπική παύση για να σας περιγράψω τον άνθρωπο που μας συνόδευε σε αυτό το δημοσιογραφικό ταξίδι. Ο κ.Ιωάννης Ζωγραφάκης, Regional Manager for Greece & Turkey της Swiss International Air Lines. Κρητικός, γενναιόδωρος, ανοιχτόκαρδος και φυσικά εξοικειωμένος απόλυτα με την Ελβετία. Ο λόγος που μέσα σε τρεις μέρες είδα όσο περισσότερο Ελβετία ήταν ανθρωπίνως δυνατό. Η ρακή που ανέφερα παραπάνω ήταν το πεσκέσι στην οικογένεια, η ελληνική νότα που έκανε τους πολύ ζεστούς και φιλικούς Ελβετούς που λατρεύουν την Πάρο για καλοκαιρινές διακοπές να γελάσουν ακόμα πιο δυνατά.

Τρένο. Με ακρίβεια δευτερολέπτου -τα είπαμε αυτά. Κανένα άγχος. Προορισμός Βέρνη. Στέγες αιχμηρές. Παραμυθένια ατμόσφαιρα. Αρχιτεκτονικά κομψοτεχνήματα. Ένα “αχ!” μέσα μου…

Ρομαντισμός, μεγάλοι έρωτες, πάθη… Αυτόματοι συνειρμοί. Αμέτρητα μαγαζιά – σειρήνες για μια ορκισμένη shopper σαν εμένα, αλλά δεν κάνω κέφι. Την καταναλωτική μου μανία την αποστόμωσε η ομορφιά μιας γραφικής πόλης που ταξιδεύει το μέσα μου σε άλλες εποχές. Εξαιρετικά εστιατόρια, υπέροχο design, υψηλή γαστρονομία, κρασιά, τυριά, καφές με επαναφέρουν από κάποιο μυθιστόρημα στο οποίο είχα χαθεί.

Το ρολόι χτυπάει δώδεκα κι εγώ είμαι μέσα στο ρολόι. Ναι, μέσα. Να κοιτάω και να ακούω το εκκρεμές που κρατάει τα δευτερόλεπτα. Τα γρανάζια αυτής της συγκλονιστικής εφεύρεσης. Ανεβαίνω. Ανεβαίνω σκαλιά μέχρι την κορυφή. Η θέα μαγική. Ο ενθουσιασμός μου παιδικός. Ο χρόνος πέρασε… Πρέπει να φύγουμε…

…αλλά προλαβαίνουμε να κάνουμε μια στάση στη Ζυρίχη, πριν την πτήση μας! Και εδώ το τοπίο αλλάζει. Εδώ τον μυρίζεις τον πλούτο. Στον μιλιναλισμό, στις μπουτίκ, στο χριστουγεννιάτικο Swarovski δέντρο. Είναι μια κούκλα. Μια καλλονή. Όχι από αυτές τις φτιασιδωμένες. Από εκείνες τις εντυπωσιακές, τις καλοζωισμένες. Ονειρεύεσαι να είσαι πλούσια, να μπεις στα επώνυμα καταστήματα και να γονατίσεις την ταμειακή. Ονειρεύεσαι… Ονειρεύεσαι… Ονειρεύεσαι…

Reality check. Πρέπει να φύγουμε. Τρένο στο λεπτό και σε δέκα λεπτάκια βρισκόμαστε στο αεροδρόμιο. Στο lounge της Swiss Air. Και είναι βράδυ. Άρα; Σαμπάνια. Όχι ριζότο, δεν θέλω, ευχαριστώ. Ένα σαντουιτσάκι με γαλοπούλα είναι υπέρ αρκετό. Θα απολαύσω και το βραδινό εν πτήση. Έχω φάει και ήδη τα άπειρα. Τρέμω ήδη να αντικρίσω τη ζυγαριά μου, ευχαριστώ!

Μπαίνω σπίτι και τη βλέπω να με κοιτάει απειλητικά. Βγάζω τα ρούχα μου και πριν κάνω ένα χαλαρωτικό μπανάκι ανεβαίνω. Whaaat? Ζυγίζω ένα κιλό λιγότερο από όταν έφυγα. Χα! Το περπάτημα; Το περπάτημα σε συνδυασμό με το κρύο; Ο μεταβολισμός της ευτυχίας; Τι με νοιάζει; Αδυνάτισα. Άρα; Άρα, φοράω τις πιτζάμες μου και απολαμβάνω χωρίς ενοχές την ελβετική σοκολάτα που έχω στην τσάντα μου. Και ναι, χαζεύω στο swiss.com -σαν εκπαιδευμένο λακωνικό- για να προλάβω τις προσφορές που κάνουν αρκετά συχνά. Επιβάλλεται να ξαναπάω σε αυτή τη μαγική χώρα όπου η ζωή έχει ποιότητα, σοκολάτες και όμορφες στέγες.

Για περισσότερες πληροφορίες και κρατήσεις μπορείτε να επισκεφτείτε το site της εταιρείας: www.swiss.com/gr