Στέφανος Κορκολής: Πώς ο Μίκης Θεοδωράκης του άλλαξε τη ζωή

Η σχέση του με τη μουσική ξεκίνησε στα 4 όταν ύστερα από μια ταινία, πήγε στο σπίτι και έπαιξε το soundtrack στους έκπληκτους γονείς του. Έκτοτε έχουν μεσολαβήσει δεκάδες επιτυχίες, συνεργασίες με καταξιωμένους συνθέτες, μουσικά ταξίδια σε όλο τον κόσμο, παρατεταμένο χειροκρότημα, εκατοντάδες παρτιτούρες και επιτυχία. Ο Στέφανος Κορκολής, λίγο πριν τη συναυλία του στην Κύπρο, μίλησε στον Πιερή Παναγή και την εφημερίδα “Ο Φιλελεύθερος” για την κρίση στην Ελλάδα και τη μουσική ενώ εξηγεί πώς ο Μίκης Θεοδωράκης του άλλαξε τη ζωή. Μέσα στις επόμενες εβδομάδες μάλιστα θα πραγματοποιήσει δύο συναυλίες, 7 και 8 Μαΐου, στο Δήμο Κηφισιάς όπου θα ερμηνεύσει έργα μου σπουδαίου μουσικοσυνθέτη.

Θυμάστε πότε αντιληφθήκατε για πρώτη φορά ότι θα γίνεται μουσικός;
Αυτό συνέβηκε σε ηλικία τεσσάρων χρονών περίπου…. Κάποια στιγμή με πήγε ο πατέρας μου να δω την πρώτη μου κινηματογραφική ταινία, το «Οι ομπρέλες του Χερβούργου» σε μουσική του Μισιέλ Λεγκράν. Όταν γύρισα στο σπίτι, με ρώτησε η μητέρα μου τι κατάλαβα από το έργο και εγώ με μια αθωότητα είπα: «Να σου παίξω τη μουσική;». Γέλασαν, φυσικά, οι δικοί μου αλλά κάθισα στο πιάνο και έπαιξα κανονικότατα το κομμάτι και με τα 2 χέρια ενώ άρχισα να αυτοσχεδιάζω πάνω στην εξαιρετική αυτή μελωδία.

Φαντάζομαι η έκπληξή τους θα ήταν μεγάλη.
Έμειναν με το στόμα ανοικτό! Την επόμενη μέρα με πήγαν κατευθείαν σε δυο πολύ σπουδαίες πιανίστριες της εποχής εκείνης, οι οποίες ουσιαστικά τους συμβούλεψαν να μη με βάλουνε στο ωδείο, διότι δεν θέλανε να χάσω τον αυθορμητισμό σε ένα στυγνό και ακαδημαϊκό περιβάλλον… Με σωστή καθοδήγηση αλλά με ένα τρόπο ήρεμο, ξεκίνησα να μαθαίνω μουσική, χωρίς όμως να στερηθώ καθόλου, κι αυτό που λέω τώρα είναι πάρα πολύ σημαντικό, το παιχνίδι, τη φυσιολογική ζωή που πρέπει ένα παιδάκι να κάνει. Γνωρίζω πολλές περιπτώσεις παιδιών με τεράστιο ταλέντο, τα οποία τελικά κατέληξαν στο να μισήσουν τη μουσική ακριβώς επειδή το περιβάλλον τους και οι γονείς τους, προέβαλαν προφανώς για δική τους προβολή, με αποτέλεσμα αυτά τα παιδιά, πλέον να μην θέλουνε όχι μόνο να ασχοληθούν με τη μουσική αλλά και να μην ακούνε πλέον μουσική.

Τα τελευταία 4 χρόνια, συνεργάζεστε με τον Θεοδωράκη. Αλήθεια, πώς τον προσεγγίσατε;
Τη συνεργασία μαζί του δεν θα την ονόμαζα σαν συνεργασία. Είναι μια σχέση ζωής πια. Γνωριστήκαμε από κοντά πριν από 4 χρόνια και έκτοτε είμαι στο πλευρό του και μαθητεύω σ’ αυτό το μεγαθήριο της μουσικής. Και όταν λέω μεγαθήριο της μουσικής, το εννοώ, γιατί πολύ λίγοι γνωρίζουν ότι ο Μίκης Θεοδωράκης είναι ένα συνθέτης συμφωνικής μουσικής κυρίως, ο οποίος μάλιστα στα νιάτα του έχει βραβευτεί ως μεγαλοφυΐα του 20^ου αιώνα, από τον ίδιο το Dmitri Shostakovich. Καταλαβαίνετε λοιπόν πως μόνο ευτυχισμένος, περήφανος, αλλά και ευγνώμων είμαι που μπορώ να μαθητεύω δίπλα του. Δεν μαθητεύω μόνο μουσική, μαθητεύω και ζωή.

Θυμάστε πώς έγινε η πρώτη επαφή;
Η συνάντηση έγινε διότι εγώ ήθελα να «δοκιμάσω» την… ανακάλυψη μου, τη νεότατη Σοφία Μανουσάκη, σε δύσκολα και απαιτητικά έργα. Αυτά δεν θα μπορούσανε να είναι άλλα, απ’ αυτά του Θεοδωράκη, που έχει μελοποιήσει μεγάλους ποιητές. Μπαίνοντας στο στούντιο λοιπόν, κάποιος κοινός φίλος του Μίκη και δικός μου, μου πρότεινε να του στείλω τη δουλειά μας, διότι θεώρησε ότι θα τον κάνουμε πολύ χαρούμενο. O Μίκης ακούγοντάς τα ενθουσιάστηκε, μας έστειλε μια επιστολή και μας ευχαριστούσε πάρα πολύ για το υπέροχο δώρο που του κάναμε. Έτσι λοιπόν αυτή η «Συνάντηση» έγινε διπλό CD, έγινε χρυσό μάλιστα κατά τη διάρκεια των capital controls…

Πιστεύετε ότι η κρίση στην Ελλάδα έχει επηρεάσει και το μουσικό χώρο;
Η κρίση στην Ελλάδα, έχει επηρεάσει σαφώς τα πάντα και βέβαια στα πάντα είναι και ο μουσικός χώρος. Σε άλλες περιπτώσεις όταν υπήρχανε καταστάσεις άγριες στη χώρα μας, υπήρχε μια αντίδραση καλλιτεχνική. Δυστυχώς πλέον δεν την διακρίνω. Διακρίνω μεμονωμένες περιπτώσεις καλλιτεχνών κάτι που δεν συνέβαινε στο παρελθόν… Αν ανατρέξουμε στην ιστορία μας, πάντα σε δύσκολες περιόδους, η χώρα μας, με την τέχνη κατά κάποιο τρόπο, έβγαινε μπροστά όταν μαζεύονταν αυτές οι υπέροχες παρέες. Ήταν ο Μίκης με το Μάνο Χατζιδάκι, τον Ελύτη, τον Γκάτσο. Έτσι γίνονταν μικρές αναφλέξεις, μικρές εκρήξεις, οι οποίες οδηγούσαν τα πράγματα και κατά κάποιο τρόπο προκαλούσανε τα αισθήματα του κόσμου ώστε να αφυπνιστούνε…

Αυτό δεν υπάρχει σήμερα.
Ακριβώς και αν δεν συμβεί, πολύ φοβάμαι ότι δεν πρόκειται ποτέ να βγούμε από το τούνελ διότι το μόνο που μας απέμεινε είναι ο πολιτισμός. Απ’ την άλλη, πρέπει εμείς ως Έλληνες να θυμηθούμε αυτό το μικρό κομμάτι στο DNA μας, που λέει ότι όταν γινόμαστε μια γροθιά τα καταφέρνουμε όλα.

Ετοιμάζετε κάτι καινούριο; Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Δεν κάνω σχέδια… Είναι τέτοιες οι καταστάσεις που δεν μου επιτρέπουν να το κάνω άλλωστε. Τα άμεσα σχέδια, είναι η συνέχεια της περιοδείας σε Ελλάδα και εξωτερικό, που κάνουμε με βάσει το cd «Συνάντηση», με έργα του Μίκη Θεοδωράκη. Από ‘κει και πέρα είναι το cd της Σοφίας Μανουσάκη, στο οποίο γράφω τη μουσική. Επίσης ένα από τα προδομένα έργα του Θεοδωράκη που λέγεται «Μια θάλασσα γεμάτη μουσική» σε ποίηση Δήμητρας Μαντά.

Όταν λέτε «προδομένα έργα» τι εννοείτε;
Δεν θα το αναλύσω εγώ, είναι πολύ εύκολο, μπορεί κάποιος να μπει στο επίσημο blog του Μικη Θεοδωράκη, που ονομάζεται «Θεοδωρακισμός». Εκεί υπάρχει μια πύρινη επιστολή του Μίκη, η οποία θεωρώ ότι όποιος τη διαβάσει, θα συγκινηθεί, θα νευριάσει, θα νιώσει ιδιαίτερα συναισθήματα. Εμείς λοιπόν, μετά από τη θέληση του ίδιου του Μίκη Θεοδωράκη, είμαστε στο στούντιο και ηχογραφούμε ένα από αυτά τα διαμάντια, τα οποία ποτέ δεν ακούστηκαν στην Ελλάδα, γιατί κάποιοι έτσι αποφάσισαν τότε. Και δεν αναφέρομαι στην περίοδο της χούντας, αλλά για περίοδο δημοκρατίας και την περίοδο 1980-2000. Σ’ αυτά τα χρόνια ο Μίκης είχε γράψει τουλάχιστον 26 CD, τα οποία ποτέ δεν ακούστηκαν.