Αφροδίτη: “Πώς να τον βοηθήσω να το ξεπεράσει αυτό και να του δείξω ότι θέλω να είμαι δίπλα του;”

Ήθελα καιρό να γράψω αυτό που με απασχολoύσε για να μου πείτε κι εσείς τη δική σας γνώμη…

Μόλις τελείωσα τις πανελλήνιες και θα ήθελα να αφοσιωθώ τώρα σε αυτό που με προβληματίζει.

Είναι δύο μήνες που συνομιλούσα με ένα παιδί μέσα από το facebook. Τον γνώριζα, αλλά δεν είχαμε μιλήσει από κοντά. Πριν δύο εβδομάδες μου ζήτησε τον αριθμό μου και πλέον πίστευα ότι όλα θα πάρουν κάποια σειρά.

Πρώτη φορά μιλούσα τόσο καιρό με ένα παιδί χωρίς να μου δείξει το ενδιαφέρον του κι αυτό είναι που με έκανε να τον ερωτευθώ.

Δυστυχώς πριν μια εβδομάδα πέθανε ο πατέρας του, κάτι που του στοίχισε πολύ. Από εκεί και πέρα χάθηκε κι απομακρύνθηκε. Λογικό. Και δεν είμαι εγωίστρια για να σκέφτομαι τον εαυτό μου.

Υπήρξε έλξη πριν από αυτό, αλλά τώρα δεν υπάρχει κάτι. Πώς να τον βοηθήσω να το ξεπεράσει αυτό και να του δείξω ότι θέλω να είμαι δίπλα του σε όλο αυτό; Χρειάζεται επιμονή και υπομονή;

Ευχαριστώ εκ των προτέρων,
Αφροδίτη

Το πρώτο φιλί, το πρώτο βλέμμα, η γνωριμία. Η αμηχανία, τα ευτράπελα, το συναίσθημα. Κεραυνοβόλος έρωτας, σχέση πάθους, σχέση λάθους, χωρισμός… Στείλε τη δική σου ξεχωριστή ερωτική ιστορία και δες την δημοσιευμένη.

ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

ΕΣΥ ΤΙ ΛΕΣ;

  1. Να συμπαρασταθείς σε εναν άγνωστο;; Ωραία πράξη. Ηρωική…

  2. Έχω περάσει κι εγώ παρόμοια κατάσταση, αλλά… από την αντίπερα όχθη! Το κορίτσι, όμως, το γνώριζα ήδη και απλώς μιλούσαμε στο MSN τακτικά χωρίς να βρισκόμαστε, όταν κάποια στιγμή έτυχαν δυσκολίες στον πατέρα μου (εντάξει, όχι κάτι τόσο τραγικό όσο ο θάνατος). Αφροδίτη, δεν θα σου πω ψέμματα, σε τέτοιες περιπτώσεις η οικογένεια μπαίνει πάνω απ’ όλα. Ξεχνάμε και έρωτες και γνωριμίες και παρέες… Ωστόσο, εκείνη μού στάθηκε, έστελνε ενθαρρυντικά μηνύματα, χωρίς να γίνεται φορτική. Ίσα-ίσα να μου δείξει ότι με περιμένει και ότι μου εύχεται το καλύτερο. Αυτό το εκτίμησα πάρα πολύ επάνω της και μέχρι σήμερα είμαστε μαζί! Εσύ αν δεν έχεις τον αριθμό του, μπορείς να κάνεις το ίδιο μέσω e-mail ή Facebook. Πίστεψέ με, αν σε θέλει πραγματικά, όταν βρει το χρόνο και, πάνω απ’ όλα, την ισορροπία του (γιατί ο θάνατος του πατέρα δεν είναι και κάτι λίγο και το καταλαβαίνεις) θα εκτιμήσει ότι τον περιμένεις και του συμπαραστέκεσαι, έστω κι από μακριά. Δεν φαίνεσαι για καμιά κουτή κοπέλα, οπότε ακόμη κι αν δεν στρώσουν τα πράγματα, εσύ από μεριάς σου θα είσαι εντάξει, θα έχεις προσπαθήσει και θα έχεις δώσει ό,τι μπορείς. Καλή δύναμη, μη φοβάσαι τίποτα!

  3. Καλησπερα σας…εχω γραψει πολλες φορες σ αυτη τη σελιδα, ομως τωρα με απασχολει ενα τελειως διαφορετικο θεμα! Εχει να κανει με την φιλια!!! Ειμαι 26 ετων, και τους τελευταιους μηνες ειμαι στα ορια μου απογοητευμενη σε σημειο να θελω να τους βρισω ολους και να εξαφανιστω. Πιο συγκεκριμενα…εχω 2 κολλητες φιλες απο το δημοτικο. Ειμασταν συνε4χως μαζι πολλα τλεφωνα και οτι τρελες μπορει να κανουν οι φιλες σ ολα μαζι. Ωσπου η μια τα τελευταια 3 χρονια εκανε μια σχεση και αμεσως μας εγραψε τις αλλες 2 κλασσικη περιπτωση μαλλον αραιωσαν οι επαφες τα τηλεφωνα κομμενες οι γιορτες οι διακοπες τα παντα αλλα εκανε νεες παρεες που ειναι συνεχεια μαζι αλλα του αγοριου της. Εμεις βεβαια δε χωραμε ποουθενα. Στην αρχη λες ειναι ο ερωτας το πρωτο διαστημα αλλα αυτο συνεχιζεται ακομα κ τωρα και οσες φορες της μιλησαμε βγηκαμε οι κακες!!!! Με πειραξε παρα πολυ γιατι εγω ειδικα ημουν παντα διπλα της ακομα και οταν ειχα μια σχεση σοβαρη δεν την αφηνα ποτε απ εξω. Μειναμε 2 λοιπον ωσπου τους τελευταιους 3 μηνες δεσμευτηκε και η αλλη..η οποια αυτη δεν ειναι ερωτευμενη οπως η αλλη ωστε να δικαιολογειτε εν μερη..και εκει που βγαιναμε 2 3 φορες την εβδομαδα για καφε καθε σαββατο για ποτα αραιωσαμε, κατανοωω τα καθημερινα αλλα για ενα ποτο σαββατο δεν μπορουμε να παμε αργα??? Και βεβαια αυτο που με πειραζειθ ειναι οτι θα πρπει εγω να προσαρμοστω στο προγραμμα του αγοριου της και οχι οπως ηταν οι συνηθειες μας.Με πειραζει παρα πολυ κ δεν εχω καν τη διαθεση να μιλησω γιατι κ αυτη τη φορα θα βγω κακια κ ισως κ ζηλιαρα αφου δεν εχω σχεση. ΝΙωθω μονη μου παρα πολυ και οταν βρισκω καμια παρεα και κανονιζω ακουω τα εξ αμαξις γιατι δεν τις προσκαλεσα και εκεινες ενω ξερουν οτι θα βγουν με τ αγορια τους… τι να κανω???? ειμαι 26 ανεργη και ειναι δυσκολο τωρα να βρω αλλες παρεες..και μενω μεσα σαν γρια ολη την ωρα… ειμαι παραλογη? εγω θα πρεπει να μαι σε αναμονη ποτε θα μπορει ο αλλος? και αν δε κανουν κατι εγω θα πρεπει να πω ναι αμεσως…πως να το χειριστω βρε κοριτσια???

Πες μας τη γνώμη σου, στείλε το σχόλιό σου!

And More