Γεια σας και Χριστός Ανέστη.
Λένε πως τα καλύτερα έρχονται από εκεί που δεν τα περιμένεις -έτσι και ο έρωτας- και πως όταν έρχεται ο κατάλληλος για σένα το καταλαβαίνεις!
Πλησιάζω τα 33 και έχω να πω πως δεν έχει συμβεί αυτό μέχρι τώρα στη ζωή μου. Είχα τα ραντεβού μου και μερικές χαζοσχεσούλες και ποτέ κάποια μακροχρόνια ή σημαντική σχέση. Από τη μια λέω πως δεν με πειράζει, έχω συνηθίσει κάπως στη μοναξιά μου και πως ό,τι είναι να γίνει θα γίνει, αλλά από την άλλη τρομάζω στην ιδέα ότι μπορεί να μην συμβεί κάτι σημαντικό στη ζωή μου και μείνω ολομόναχη ή αναγκαστώ να συμβιβαστώ.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αυτήν την περίοδο δεν εργάζομαι και έχω αφοσιωθεί σε έναν στόχο που αν πετύχει θα μου αλλάξει σχεδόν όλη τη ζωή, με πολύ πιθανή αλλαγή τόπου κατοικίας και πολλές νέες ευκαιρίες για γνωριμίες με νέα άτομα και εργασίας. Οι ελάχιστες φίλες που έχω, ζουν σε άλλη πόλη και έτσι δεν μπορώ να βγαίνω έξω καθημερινά προς αναζήτηση νέας γνωριμίας.
Ζω στην επαρχία και εδώ η κοινωνία είναι πιο κλειστή και σχεδόν όλο το σόι μου αναφέρει για γάμους και προξενιά -προξενιά με την έννοια όχι της γνωριμίας και όπου καταλήξει, αλλά της γνωριμίας που θα καταλήξει οπωσδήποτε κάπου σοβαρά, κάτι το οποίο μέχρι τώρα το αντιμετωπίζω εφόσον δεν θέλω κάτι τέτοιο. Εντάξει δεν είμαι και 50 χρονών για να με παντρέψουν με τον οποιονδήποτε για να μην μείνω στο ράφι, αν και για μερικούς είμαι ήδη στο ράφι!
Όταν συζητάω για τον έρωτα, εκτός αυτών που επιμένουν για προξενιά, μερικοί μου λένε πως δεν έχει έρθει ακόμα η κατάλληλη στιγμή και πως όταν συμβεί αυτό θα το καταλάβω και πως τελικά θα έρθει από εκεί που δεν θα το περιμένω, ενώ κάποιοι άλλοι μου λένε ότι δεν πρόκειται να έρθει επειδή δεν κουνιέμαι και εγώ λίγο και γενικώς ότι “κοιμάμαι με τα παπούτσια” επειδή όποιον άνδρα βλέπω μπροστά μου δεν του ορμάω, αν και έχω μπει αρκετές φορές στη διαδικασία να σκέφτομαι μήπως έχουν δίκιο και θα πρέπει να κουνηθώ για να μην μείνω στο ράφι! Να σημειώσω εδώ ότι όταν ένας άνδρας με ενδιαφέρει, σαφώς και δείχνω το ενδιαφέρον μου!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Εσείς τι λέτε; Πιστεύετε ότι θα έρθει ο έρωτας και σε εμένα; Εντάξει, δεν εννοώ να έρθει σε 20 χρόνια! Θα το καταλάβω όταν θα έρθει ο κατάλληλος; Και θα έρθει από εκεί που δεν θα το περιμένω; Να ελπίζω ή να απογοητευτώ; Έχετε σχετικές εμπειρίες;
Ρίτσα
ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ;
Το πρώτο φιλί, το πρώτο βλέμμα, η γνωριμία. Η αμηχανία, τα ευτράπελα, το συναίσθημα. Κεραυνοβόλος έρωτας, σχέση πάθους, σχέση λάθους, χωρισμός… Στείλε τη δική σου ξεχωριστή ερωτική ιστορία και δες την δημοσιευμένη. ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ρίτσα, κάπως ετσι ηταν και η δικια μου ζωη με την διαφορά οτι ζούσα στην Αθήνα, ωσπου οταν ξαφνικά στα 35 μου γνώρισα τον αντρα μου, ερωτευτήκαμε απο την πρώτη στιγμή. Είμαστε παντρεμενοι 22 χρονια με μια κόρη 13 χρονών και ζω Αμερικη, λογω του οτι ειναι Αμερικανος και τον γνώρισα στις διακοπές του στη Σαντορίνι. Ποτέ δεν ξέρεις απο που θα σούρθει και ποτέ μην απελπίζεσαι!!!!!!! I wish you the BEST!!!!
Θα το καταλάβεις..ακούγονται όλα κλισέ αλλα έτσι είναι..Οταν έρθει όλα θα κυλούν πολυ εύκολα μεταξύ σας..θα καταλαβαινετε ο ένας τον άλλον χωρίς πολλα πολλα λόγια και φυσικά χωρίς όλα εκείνα τα παιχνίδια που σε μπερδεύουν γιατί πολυ απλά δεν θα χρειάζεται να τα παίξετε.Σε μένα ήρθε πραγματικά απο το πουθενά εκει που δεν το περίμενα στην άλλη άκρη του κόσμου πάνω σ?ένα βουνό και όλα κυλούσαν τόσο εύκολα χωρις εκείνες τις σκέψεις για τον αν με θέλει ή τι σημαίνει αυτο που είπε ή γιατί δεν απάντησε ή τι εννοεί..Είμαστε απο διαφορετικές χώρες και ούτε αυτο ήταν εμπόδιο γιατί το ήξερα,το κατάλαβα ότι ήταν αυτός κι ας μη μιλάμε την ίδια γλώσσα..Ξεχνά για λίγο τι ψάχνεις και μη συμβιβαστείς για τίποτα λιγότερο απο αυτο που θέλεις.Η ηλικία είναι απλά ένας αριθμός και φτάνει πια μ?αυτο το ράφι που είναι φτιαγμένο μόνο για γυναίκες.Γκρεμισε το ράφι και μη επιτρέπεις σε κανένα μα επεμβαίνει στη ζωή σου.Καλη τύχη σου ευχομαι
Georgia και S, αν σας πω οτι αυτά που λέτε τα έχω νιώσει με τις χαζοσχεσούλες μου, τι θα πείτε; Να κυλάνε τα πάντα αβίαστα και να τελειώνουν σε λίγους μήνες…
Έχεις δύο σημαντικά πράγματα να κάνεις πριν σκεφτείς τι θέλεις από μια σχέση (και τι θέλεις να δώσεις σε μια σχέση, όπως και τι δεν θέλεις να δώσεις). Το πρώτο είναι να αποβάλεις με κάθε μέσο (ψυχολόγο, πνευματική εξέλιξη, ανάπτυξη του χαρακτήρα σου, των προτερημάτων σου, κτλ) την αφήγηση της ‘γυναίκας που μένει στο ράφι’. Είναι ντροπή το 2017 να σκέφτεσαι έτσι και να εκφράζεσαι έτσι για τον εαυτό σου και γενικά για τις γυναίκες (ξέρεις, οι περισσότερες γυναίκες στον πολιτισμένο κόσμο δεν κερδίζουν την αξία του και τον αυτοσεβασμό από τον άνδρα που θα έρθει να επιβραβεύσει την ύπαρξη τους με ένα δαχτυλίδι. Είτε είναι 50, είτε 60, είτε 33). Το δεύτερο είναι να σταματήσεις να βάζεις συνέταιρο στη ζωή σου και στις αποφάσεις σου το σόι σου (η και όλο το χωριό σου!). Πάρε ευθύνη του εαυτού σου άμεσα και κόψε τους τον βήχα. Και όταν κανείς αυτά τα βασικά τότε ρώτα τον εαυτό σου τότε συγκεντρώσου σε αυτό που γράφεις, “Αυτήν την περίοδο δεν εργάζομαι και έχω αφοσιωθεί σε έναν στόχο που αν πετύχει θα μου αλλάξει σχεδόν όλη τη ζωή, με πολύ πιθανή αλλαγή τόπου κατοικίας και πολλές νέες ευκαιρίες για γνωριμίες με νέα άτομα και εργασίας.” Αυτό ακριβώς είναι και το μόνο που θα σε βγάλει από το τέλμα στο οποίο βρίσκεσαι τώρα. Ο έρωτας θα έρθει όταν θα είσαι έτοιμη να τον καλωσορίσεις, όταν όμως φυλακίζεις τον εαυτό σου μέσα στις οικογενειακές σας προκαταλήψεις και αναπαράγεις απαράδεκτα ιδεολογήματα τότε και ουρανοκατέβατος να πέσει σαν τον Δια που μεταμορφώθηκε σε χρυσή βροχή πάλι δεν θα μπορέσεις να αναγνωρίσεις τι σου προσφέρεται και τι δουλειά θα πρέπει να κάνεις εσύ για να πετύχει το γλυκό (δηλ. να γίνει ο έρωτας καλή και ευτυχισμένη σχέση).
allegoryofthecave, πολύ ενδιαφέρον το σχόλιό σου. Αυτό που με ενδιαφέρει πρωτίστως είναι να βρω κάποιον σύντροφο που να υπάρχουν συναισθήματα και να καταλαβαινόμαστε. Το να με βγάλουν απο την ”μίζερη ζωή της μοναξιάς με τον γάμο”, το έχουν βάλει σκοπό οι άλλοι για μένα και οχι εγω! Η γιαγιά μου να μου λέει να κουνηθώ και να παντρευτώ, το ίδιο και ο άλλος της γιος και θείος μου, η νονά μου να θέλει να με παντρέψει με 2 συγγενείς της οι οποίοι είναι μεγαλύτεροι μου 10-15 χρόνια και ο ένας μάλιστα είναι και 100 κιλά βαρύτερος απο εμένα, μια άλλη θεια να με βρίζει κυριολεκτικά επειδή απέρριψα το προξενιό της, μέχρι και πριν λίγες η μάνα μου μου είχε πει ότι αν είχα παντρευτεί πριν καμιά 10αριά χρόνια, τώρα τα παιδιά θα είχαν ξεπεταχτεί, ΧΩΡΙΣ κανένας απο αυτούς να με έχει ρωτήσει το τι θέλω εγω στην ζωή μου και τι οχι! Επαρχία είναι, στενόμυαλοι άνθρωποι υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα. Πόσοι απο αυτόυς δεν λένε ”έμεινε ανύπανδρος επειδή δεν βρήκε την κατάλληλη”, για κάποιον άνδρα ενώ για την γυναίκα λένε οτι ”γεροντοκόρη έμεινε, κανένας δεν την άντεχε!!”, καταλαβαίνεις οτι υπάρχει ένας ρατσισμός απέναντι στις γυναίκες και αυτό περνάει απο γενιά σε γενιά όπου η ”αξία” μιας γυναίκας φαίνεται απο το αν παντρεύεται ή οχι και μετά απο αν κάνει παιδιά ή όχι! Φυσικά τους βάζω στην θέση τους, δεν τους αφήνω να το συνεχίσουν το εργάκι τους με την πρώτη και αν δεν το σταματήσουν και το συνεχίζουν, τους βάζω ακόμα πιο πολύ στην θέση τους! Μετά βέβαια θα υπάρχει άλλο θέμα, αν είσαι με κάποιον άνθρωπο να περιμένουν όοοοολοι τον γάμο, και μετά να περιμένουν όοοοοολοι την τεκνοποίηση… Ναι σκέφτομαι την μοναξιά, αλλά οχι με την έννοια της ανύπαντρης, αλλά με την έννοια να μην έχεις δίπλα σου κανέναν άνθρωπο… Ότι και να λένε οι άλλοι, δικιά μου είναι η ζωή και μόνο εγω θα αποφασίσω για το τι θα γίνει στο τέλος.
Είμαι 31,ζω σε μικρή πόλη και ενώ έχω σχέση δεν παντρεύομαι. Είμαστε κοντά. Θα σου πρότεινα να ξεφύγεις από όλους και από όλα πάνε μόνη σου διακοπές ας πούμε ένα ΣΚ και πάρε χαρτί και μολύβι.Σκέψου τα προβλήματα σου γράψτα και φαντάσου ότι η ζωή σου είναι αυτό το άδειο από ανθρώπους δωμάτιο.Κάνε ότι θες,πάνε όπου θες και όποτε θες. Σκέψου αν η ζωή σου ήταν αυτή τι πρέπει να κάνεις για να λύσεις τα προβλήματά σου; Πως θα γίνουν αυτά; Μετά κάνε τα πράξη ένα ένα.Το έκανα πήγα για διήμερο σε γειτονική πόλη και γύρισα με 1σελίδα λύσεις.Μπήκα σε τροχιά γύρω από τα θέλω μου και τώρα είμαι χαρούμενη. Όλα όσα θέλω θα τα κάνω σιγά σιγά και δεν με νοιάζουν οι άλλοι. Έπιασε σε μένα.
Ρίτσα, Ευχαριστώ που απάντησες. Όντως φαίνεται ότι σε περικλείουν άνθρωποι που (σ’ αγαπάνε όσο κάνεις ότι σου υπαγορεύουν) ούτε σε καταλαβαίνουν, ούτε σέβονται τις αποφάσεις σου. Όντως ο αγώνας είναι δύσκολος (και δεν θα έπρεπε να είναι, αλλά με τα μυαλά που κουβαλάνε σου μαυρίζουν τη ζωή, ΚΑΙ ΔΕΝ ΈΧΟΥΝ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ) αλλά ακούγεσαι άτομο αποφασισμένο να διεκδικήσει την ευτυχία του. Εύχομαι ο στόχος σου να ευοδωθεί και να φύγεις από εκεί μέσα μια ώρα αρχύτερα (χωρίς να τους κουβαλάς όλους αυτούς μέσα σου και να επηρεάζουν την ψυχή και το μυαλό σου). Αν όντως θέλεις να βρεις σύντροφό ζωής (με την έννοια ότι γνωρίζεις κόσμο, διευρύνεις τα ενδιαφέροντα σου, κατανοείς περισσότερο τις ανάγκες σου και τα όνειρα σου) τότε πιθανόν να τον βρεις. Λάθη θα γίνουν, πειράματα θα αποτύχουν αλλά αν μάθεις από αυτά τι θέλεις και τι δεν θέλεις, αν μάθεις τον εαυτό σου τότε οι πιθανότητες να βρεις τον σύντροφο που επιθυμείς αυξάνονται κατακόρυφα.. Επίσης, έχω μια φίλη η οποία πολύ σοφά λέει ότι βρίσκεις τον σύντροφό σου στη ζωή (δηλ. μια καλή σχέση) μόνο όταν μπορείς να ζήσεις άνετα και καλά με τον εαυτό σου πρώτα . Αν αυτό δεν συμβεί, το πιθανότερο είναι ότι ο φόβος θα σε οδηγήσει (και όχι μόνο εσένα) σε λάθος εκτιμήσεις και σε συμβιβασμούς που θα σε κάνουν δυστυχισμένη. Καλύτερα μια ζωή μόνη παρά μια ζωή σε κακή σχέση.
καλη μου κοπελα μην προβεις σε οποιονδηποτε συμβιβασμο προκειμενου να μην ακους τις μπουρδες του κοινωνικου περιγυρου. οταν βρεθει ο καταλληλος πραγματικα θα το καταλαβεις και ασ μην ξεχναμε οτι ζουμε σε δυσκολες εποχες μια που οι αντρες δεν θελουν πολλες δεσμευσεις. ολα ειναι θεμα τυχης. απο το να εχεις μια σχεση μονο και μονο για να εισαι κοινωνικα αποδεκτη αλλα αυτη να μη σε καλυπτει χιλιες φορες μονη σου! ολα θα ερθουν οταν φτασει το πληρωμα του χρονου.καλη σου τυχη!
Ρίτσα καλησπέρα. Είμαστε κοντά στην ηλικία, μιας και εγώ είμαι ένα χρόνο μικρότερή σου, και έχουμε παρόμοια βιώματα. Από επαρχία κι εγώ, ζω μόνη σε μεγάλη πόλη, μεγάλο άγχος για να τελειώσω το διδακτορικό και να βρω δουλειά, ώστε να παραμείνω εδώ και να μην επιστρέψω στο χωριό. Αιτία: εκτός από την προφανή έλλειψη προοπτικών (τι να κάνει μια κάτοχος διδακτορικού στην επαρχία;) η πιεστική εμμονή του οικογενειακού κύκλου με την “αποκατάστασή” μου (και φυσικά δεν εννοούν την επαγγελματική). Δεν έχω αποκλείσει εντελώς την πιθανότητα του γάμου αλλά δεν τρελαίνομαι κιόλας, δεν αποτελεί πρώτη μου προτεραιότητα. Έχω μάθει να ζω μόνη, να μην εξαρτώμαι από κανέναν συναισθηματικά κι έτσι δεν τρέχω πίσω από τους άνδρες που γνωρίζω κατά καιρούς, παρακαλώντας τους να με παντρευτούν. Η οικογένειά μου όμως επιμένει και καταφεύγει σε ένα είδος συναισθηματικού εκβιασμού (αν δεν παντρευτείς, εμείς δεν θα έχουμε λόγο να χαιρόμαστε στη ζωή μας, με αυτόν τον καημό θα πάμε κι άλλα τέτοια χαριτωμένα). Δεν μου φέρνουν βέβαια προξενιά αλλά κάθε τόσο και αυτοί και άλλοι συγγενείς αφήνουν αιχμές σχετικά με την κατάστασή μου. Η γνώμη μου: αφενός ξεκαθάρισε τι θέλεις στη ζωή σου αυτή τη στιγμή. Αν θέλεις μια καλή, σταθερή σχέση (με πιθανή την προοπτική ενός γάμου, γιατί όχι, αν είσαι ερωτευμένη και τον θέλεις), κινήσου προς την κατεύθυνση αυτή. Βγες ραντεβού, πέρνα καλά και κυρίως μην κάνεις βεβιασμένες κινήσεις. Τα πιο ωραία πράγματα έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις. Δεν είναι κοινοτοπία αυτό, ισχύει πολλές φορές. Γνωρίζω γυναίκες άνω των 35 (και άνω των 40) που ο περίγυρός τους τις είχε ξεγραμμένες και τις αποκαλούσε γεροντοκόρες, και τελικά έκαναν σχέση, παντρεύτηκαν και μάλιστα με αξιόλογους άνδρες που τις αγαπούν πολύ. Κι αυτό γιατί ήταν και οι ίδιες αξιόλογοι και αξιαγάπητοι άνθρωποι χωρίς μιζέρια και κυρίως χωρίς να υποκύπτουν στην τοξική συμπεριφορά των γύρω τους. Δεύτερον: συνέχισε να προσπαθείς και να πετύχεις τον στόχο σου. Είσαι ένας παραγωγικός άνθρωπος που παλεύει για το μέλλον του, όχι καμιά γυναικούλα της γειτονιάς σαν αυτές που σε περιβάλλουν. Αγνόησε τα κακεντρεχή σχόλια των ανθρώπων αυτών, θέσε με σαφήνεια τα όριά σου κι ας παρεξηγηθούν, κι ας θυμώσουν. Ή εσύ θα είσαι ευτυχισμένη ή αυτοί. Δεν μπορούμε να τους έχουμε όλους ευχαριστημένους! Και φυσικά ξεκαθάρισε πως δεν θέλεις άλλα προξενιά. Οι θειάδες σου και οι λοιποί συγγενείς δεν έχουν κανένα δικαίωμα να παρεμβαίνουν στη ζωή σου και να αποφασίζουν ποιον θα παντρευτείς. Στο 2017 ζούμε, όχι στο 1917. Καλή δύναμη και καλή τύχη στην υλοποίηση των στόχων σου!
Ρίτσα μου, δεν ξέρω, δύσκολα τα πράγματα. Δυστυχώς στην Ελλάδα όταν η γυναίκα έχει περάσει τα 30 και είναι ακόμα μόνη τότε το γεροντοκοριό της έχει χτυπήσει την πρώτα. Όσο και αν για κάποιες είναι δύσκολο να το πιστέψουν έτσι έχουν τα πράγματα. Καταρχάς η άποψή μου είναι να αφήσεις λίγο τα λόγια του περίγυρού σου και να αναρωτηθείς με τον εαυτό σου αν θέλεις να παντρευτείς με κάποιον και λέω “να παντρευτείς” γιατί δεν έχεις άλλο χάσιμο χρόνου για σχεσούλες της ώρας. Δεν ξέρω ποια θα είναι η τελική σου απόφαση αλλά κατά την άποψη μου δεν είναι καλό να μένουν οι άνθρωποι μόνοι τους γιατί τώρα μπορεί να μην σε πειράζει που είσαι ακόμα νέα αλλά μεγαλώνοντας θα σου είναι πολύ δύσκολο. Και πάμε στο επόμενο θέμα…και ΝΑΙ πρέπει να κουνηθείς λίγο! μην περιμένεις να σου έρθουν όλα στα πόδια σου. Για μένα προσωπικά η εμφάνιση παίζει ΠΑΡΑ πολύ σημαντικό ρόλο! γιατί μπορεί κάποιες να λένε ότι “δεν παίζει ρόλο η εμφάνιση αλλά ο χαρακτήρας” και τέτοιες δικαιολογίες αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Η εμφάνιση κάνει κάποιον να σε πλησιάσει και ο χαρακτήρας να σε κρατήσει! Οπότε βελτίωσε αυτό. Βάψου, κάνε όμορφα τα ματάκια σου, τα χειλάκια σου, χτένισε τα μαλλάκια σου βάλε ένα μοντέρνο ρουχαλάκι. Μην μου θυμίζεις μια γνωστή μου που είναι στην ηλικεία σου (γεροντοκόρη φυσικά) και φαίνεται για πολύ μεγαλύτερη δεν έχει καθόλου ωραίο σώμα είναι πάρα πολύ απεριποίητη έχει και ένα προγούλι να..και καταλαβαίνεις τώρα..Αυτή λοιπόν η άποψη μου..Όσο για να πας σε καμιά μεγάλη πόλη σκέψου το, μην μένεις στην επαρχία και από τη στιγμή που δεν εργάζεσαι. Και μην σκέφτεσαι αν θα ζήσεις τον μεγάλο έρωτα απλά χαλάρωσε και όλα θα έρθουν. Αα κάνε και καμιά προσευχούλα στο Θεό να σε αξιώσει να αποκτήσεις αυτά που επιθυμείς.