Ό, τι ωραιότερο έχω ζήσει…

Ολόλευκα τεράστια βράχια απλώνονταν πίσω μου κι εγώ ξαπλωμένη στο λευκό στρογγυλό απάτητο βότσαλο με τα πόδια βουτηγμένα στα δροσερά καταγάλανα νερά. Τα χέρια ανοιχτά και το σώμα ζεστό από τον ήλιο σε μια στάση παράδοσης στη μαγεία της φύσης. Ευτυχισμένη. Εγώ κι ο άντρας μου μόνοι στον Παράδεισο. Σε μια «αβάπτιση» ερημική παραλία της Αλοννήσου. Με πεύκα να κρύβουν προστατευτικά τις στιγμές μας και την πυκνή βλάστηση να μην αφήνει κανένα περιθώριο πρόσβασης από τη στεριά. Ευλογημένος τόπος!

Αυτό ήταν το καλοκαίρι μου. Αυτή ήταν η στιγμή της δικής μου απόλυτης πληρότητας. Μην περιμένετε φωτό. H απολυτότητα του συναισθήματος δεν γίνεται feuille volante με selfie photos στο διαδύκτιο.

Έχω ξοδέψει στη ζωή μου μια μικρή περιουσία σε ταξίδια. Σαν κι αυτό δεν ήταν κανένα. Επτά μέρες πάνω στο φουσκωτό οι δυο μας. Σκιάθο, Σκόπελο, Αλόννησο.

Τα προηγούμενα χρόνια κοιμόμασταν τη νύχτα στον… πολιτισμό, στην ασφάλεια των ξενοδοχείων. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που κοιμηθήκαμε επτά νύχτες πάνω στη βάρκα! Και ήταν ό,τι ωραιότερο έχω ζήσει. Μια ασύγκριτη αίσθηση ελευθερίας. Ακόμη και η ταλαιπωρία που όλο αυτό περιελάμβανε, μας προετοίμαζε για τη μέγιστη απόλαυση που θα ζούσαμε στη συνέχεια.

Η χώρα της Αλοννήσου είναι ένας ύμνος στην αισθητική, ένα μαγικό ταξίδι στο χρόνο. Μοιάζει με σκηνικό ταινίας. Σκαρφαλωμένη στο βουνό, κρυμμένη στο πράσινο. Την περπατήσαμε όλη ένα δροσερό βράδυ και καταλήξαμε στο πιο ψηλό σήμειο, στο «Χαγιάτι». Ένα μπαρ με live μουσική, στην αυλή ενός πέτρινου σπιτιού, με μια θέα που κόβει την ανάσα. Δυο εκπληκτικοί ερμηνευτές μας τραγούδησαν «Πάρε με, πάρε με» σε « Μαγεμένη Αγκαλιά». Ήπια σφηνάκια τεκίλας μετά από πολλά χρόνια. Και υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι μια τέτοια νύχτα πρέπει να την ξαναζήσω.

Τώρα καταλαβαίνετε γιατί τόσο καιρό δεν σας έγραψα ούτε μια αράδα;

Γλυκό φιλί σε όλους σας
Τατιάνα

And More