Καλημέρα!

Είμαι ένας άνθρωπος όπου μέχρι και τα 24 μου χρόνια περίπου δεν είχα αφήσει ποτέ τον εαυτό μου να ερωτευθεί…. Πάντα έκανα σύντομες σχέσεις γιατί δεν ήθελα να δένομαι…

Δεν ήθελα καταπίεση. Ήθελα απλά να περνάω καλά και όταν έπαυα να περνάω καλά, έφευγα. Μου αρέσει η ελευθερία. Αλλά την πάτησα πριν λίγο καιρό…

Έχασα τον πατέρα μου. Δύο μέρες μετά γνώρισα τον άνθρωπο που μου άλλαξε τον τρόπο σκέψης μου. Βγαίναμε, μιλάγαμε, χωρίς να έχει γίνει κάτι μεταξύ μας.

Του άρεσα και μου άρεσε, αλλά ήμουν πολύ χάλια ψυχολογικά και το καταλάβαινε. Με έκανε καλά να τον βλέπω.

Μετά από ένα μήνα περίπου είπαμε ξεκάθαρα ότι θέλουμε να είμαστε μαζί. Δηλαδή σκέφτηκα ότι πρέπει να ξεκολλήσω από τι θλίψη μου κι έτσι προχώρησα…

Από τότε είναι ο φύλακας άγγελός μου. Έχουν περάσει 9 μήνες και είναι δίπλα μου…

Πριν ένα μήνα, άλλο ένα τραγικό συμβάν ήρθε να μου αποδείξει ότι πρέπει να με αγαπάει πολύ… Μου έχει σταθεί τόσο πολύ. Με έχει αγαπήσει και κάθε μέρα μου το δείχνει… Έχει πολύ υπομονή.

Για άλλη μια φορά, μαζεύω τα κομμάτια μου και αυτός είναι εκεί, δίπλα μου. Είναι ο άγγελός μου!

Πρώτη φορά νοιάζομαι για κάποιον τόσο πολύ. Πρώτη φορά κάποιος μου βγάζει τόσα συναισθήματα από μέσα μου.

Τον αγαπάω και θα κάνω τα πάντα για να τον έχω δίπλα μου.

Μην φοβάστε να ερωτευτείτε και να αγαπήσετε… Είναι τα πιο ωραία συναισθήματα…

(*Η φίλη που έστειλε αυτήν την ιστορία ζήτησε να μην δημοσιευθεί το όνομά της και φυσικά το σεβαστήκαμε)