Διακόσμηση: Ξέρεις πραγματικά να μιλάς τη γλώσσα του χρώματος;

Το χρώμα είναι παντού γύρω σου, στο σπίτι σου, στα ρούχα σου, ακόμη και στο φαγητό που διαλέγεις να φας. Κι όμως, οι περισσότεροι από εμάς περιγράφουμε τα χρώματα με τον πιο απλοϊκό τρόπο. Λες «ένα απαλό μπλε» ή «ένα πιο σκούρο ροζ» και περιμένεις ο άλλος να καταλάβει τι ακριβώς εννοείς. Το πρόβλημα είναι ότι το χρώμα έχει δική του γλώσσα και δικούς του κανόνες, που αν τους μάθεις μπορείς να εξηγήσεις αυτό που θέλεις χωρίς να μπλέκεσαι σε ατέρμονες συζητήσεις με τον μπογιατζή ή τον διακοσμητή σου. Και πίστεψέ με, αυτή η γνώση δεν είναι απλώς τεχνική λεπτομέρεια, είναι σαν να αποκτάς ένα καινούριο λεξιλόγιο που σε βοηθά να εκφράσεις ακριβώς αυτό που νιώθεις.

Τι είναι το hue και γιατί είναι η αρχή των πάντων

 

 

 

 

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Mirko Gentile (@akindofhome)

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Το hue είναι η αγνή μορφή του χρώματος. Είναι το κόκκινο, το μπλε, το πράσινο, το κίτρινο, χωρίς καμία πρόσμιξη. Είναι σαν τη βάση μιας συνταγής πριν προσθέσεις καρυκεύματα. Από εκεί ξεκινούν όλα. Αν δεν καταλάβεις το hue, δύσκολα θα ξεχωρίσεις τι πραγματικά βλέπεις όταν κοιτάς έναν τοίχο βαμμένο σε navy ή ένα βάζο σε teal. Μόλις μπει μέσα του το λευκό, το μαύρο ή το γκρι, το χρώμα αποκτά νέα προσωπικότητα, αλλά πάντα πίσω του κρύβεται το αρχικό hue. Και αυτό είναι που κάνει τη διαφορά ανάμεσα σε έναν χώρο που μοιάζει «σωστός» και σε έναν που βγάζει μια παράξενη δυσαρμονία.

Από τα tint στα tone και μετά στα shade

 

 

 

 

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Jode (@ourfernleighreno)

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Όταν προσθέτεις λευκό σε ένα hue δημιουργείς tint, δηλαδή τις γνωστές παστέλ αποχρώσεις. Το κόκκινο γίνεται ροζ, το καφέ μεταμορφώνεται σε ροδακινί. Αν βάλεις γκρι φτιάχνεις tone, δηλαδή μια πιο ήπια και “σκονισμένη” εκδοχή, όπως το dusty rose ή το slate blue που έχουν κατακλύσει τα σπίτια μας τα τελευταία χρόνια. Και αν προσθέσεις μαύρο, τότε μιλάμε για shade, μια πιο βαθιά, έντονη και δραματική εκδοχή του αρχικού χρώματος, όπως το μπορντό ή το forest green. Κάθε επιλογή κουβαλάει άλλη διάθεση και αλλάζει τη χημεία του χώρου. Σκέψου πώς ένα ροζ υπνοδωμάτιο μπορεί να σε χαλαρώνει, ενώ το ίδιο δωμάτιο σε βαθύ μπορντό να βγάζει ατμόσφαιρα μυστηρίου.

Τι γίνεται με τους ουδέτερους και τους υποτόνους

Ο όρος “ουδέτερο” μπορεί να είναι μεγάλη παγίδα. Για κάποιους ουδέτερο είναι το μπεζ, για άλλους το γκρι, ενώ υπάρχουν και εκείνοι που αποκαλούν ακόμη και το μπλε ουδέτερο. Στην πραγματικότητα, κάθε χρώμα έχει ψυχολογικό αποτύπωμα, άρα δεν είναι ποτέ πραγματικά ουδέτερο. Εδώ έρχεται και το παιχνίδι με τους υποτόνους, δηλαδή τις αποχρώσεις που κρύβονται μέσα σε ένα χρώμα και αποκαλύπτονται όταν το βάλεις δίπλα σε άλλα. Ένα μπεζ, για παράδειγμα, μπορεί να δείχνει πιο ροζ ή πιο κίτρινο ανάλογα με το τι έχεις γύρω του. Αν δεν καταλάβεις αυτούς τους υποτόνους, είναι πολύ εύκολο να βρεθείς με ένα δωμάτιο που δεν αποπνέει αυτό που φανταζόσουν. Είναι εκείνη η λεπτή διαφορά που κάνει ένα σαλόνι να δείχνει κομψό ή, χωρίς να το καταλάβεις, λίγο «κιτς».

Όταν μάθεις να μιλάς τη γλώσσα του χρώματος, ανοίγεις έναν νέο κόσμο. Δε μπερδεύεσαι ανάμεσα σε τόνους και σκιές, ξέρεις πώς να ζητήσεις ακριβώς αυτό που θες και μπορείς να παίξεις με τις αποχρώσεις χωρίς φόβο. Είναι σαν να κρατάς τα κλειδιά της ατμόσφαιρας που δημιουργείς στο σπίτι σου. Γιατί το χρώμα δεν είναι απλώς αισθητική, είναι συναίσθημα, και όταν μάθεις να το εκφράζεις σωστά, τότε ο χώρος σου αρχίζει να μιλάει τη γλώσσα σου. Και εκεί είναι που η διακόσμηση σταματά να είναι απλή διαδικασία και γίνεται προσωπική εμπειρία.

Κεντρική εικόνα και εικόνα άρθρου: iStock