Κοραλία Καράντη: «Η Χριστίνα του Famagusta δε μπορεί εύκολα να συνεχίσει τη ζωή της»

Μία από τις πρωταγωνίστριες της νέας σειράς του Mega, Famagusta που θα κάνει πρεμιέρα την Κυριακή 21/1, είναι η Κοραλία Καράντη. 

Η ηθοποιός μίλησε στο Mega Καλημέρα και στην Ελεονώρα Μελέτη για το ευαίσθητο θέμα της εισβολής στην Κύπρο που πραγματεύεται σειρά, αλλά και για την ηρωίδα που υποδύεται.

«Το σενάριο έχει μέσα πραγματικές μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν την εισβολή στην Κύπρο, οι οποίες θα παιχτούν από guest ηθοποιούς που θα βλέπουμε σε κάθε επεισόδιο» ανέφερε αρχικά η Κοραλία Καράντη.

«Εγώ υποδύομαι τη Χριστίνα, μία γυναίκα που στο πρόσωπό της θα μπορούσε να προβάλλει τα πρόσωπα των γυναικών που έχουν υπάρξει θύματα πολέμου σε όλη την ανθρώπινη ιστορία. Ακόμα γίνονται πόλεμοι, δυστυχώς. Εγώ την λέω “η ανώνυμη της ιστορίας”. Χάνει το παιδί της επειδή χτυπάει, και την περνάει μια άλλη περαστική γυναίκα για νεκρή, της αρπάζουν το παιδί για να το σώσουν γιατί τη θεωρούν νεκρή.

Επειδή έχει χάσει τις αισθήσεις της, όταν ξυπνάει δεν το έχει αυτό το παιδί, δε ξέρει αν είναι νεκρό ή ζωντανό, αν υπάρχει κάπου στην Κύπρο ή κάπου αλλού. Αυτό την καταρρακώνει. Αυτό έτσι κι αλλιώς για μένα και για τον περισσότερο κόσμο νομίζω, είναι η ακρότατη απώλεια το να χάνεις το παιδί σου…

Οι άνθρωποι που ζουν τέτοιες ακραίες καταστάσεις, πολύ δύσκολα συνέρχονται. Είναι αυτό που λέμε στις μέρες μας πιο επιστημονικά, μετατραυματικό στρες. Η Χριστίνα δε μπορεί εύκολα να συνεχίσει τη ζωή της, το παλεύει πολύ. Θα το δει ο τηλεθεατής. Κάποια στιγμή συνεχίζει να ζει, κάνει άλλα παιδιά, μια ωραία οικογένεια, έχει μια εξαιρετική σχέση με τον άντρα της» είπε σε άλλο σημείο η Κοραλία Καράνη.

«Για μένα το βάρος είναι τεράστιο απέναντι στην Κύπρο που έχουν βιώσει αυτό το πράγμα. Στην Κύπρο υπάρχουν άνθρωποι που οι οικογένειές τους ή οι ίδιοι ξέρουν πάρα πολύ καλά τι είναι αυτό το παραμύθι που θα πάμε να τους διηγηθούμε. H Famagusta δεν πάει να κάνει πολιτική ανάλυση… Θα υπάρχουν όμως και οι αισιόδοξες νότες….» ανέφερε επίσης η ηθοποιός και πρόσθεσε,

«Η Χριστίνα από την απελπισία για το παιδί που έχει χάσει, δεν χάνει ποτέ και την ελπίδα. Και τελικά, υπάρχει ελπίδα και την περιμένει στο βάθος του τούνελ».

«Εκείνο που θα έλεγα, παρότι είναι πολύ προσωπικό, είναι ότι επειδή έχω μεγαλώσει σε μια προσφυγική οικογένεια, οι παππούδες μου μετακινήθηκαν σε πολύ νεαρή ηλικία από τη Μικρά Ασία στην τότε Σοβιετική Ένωση και μετά ήρθαμε εδώ λίγο πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η γιαγιά μου, με την οποία μεγάλωσα και ήταν ουσιαστικά για μένα η μάνα μου, μου θυμίζει σε πολλά πράγματα τη Χριστίνα… Μου είναι οικείο το πρόσωπο της Χριστίνας χάρη στη γιαγιά μου, το ξέρω, το έχω ζήσει.

Προφανώς και φέρω σαν τραύμα μέσα μου το ότι με τον πατέρα μου ήρθα κοντά λίγο πριν φύγει από τη ζωή. Κάθε παιδί θέλει να έχει δίπλα του και τον πατέρα, και την μάνα του, είναι απόλυτη ανάγκη. Κι αυτά είναι πράγματα που βαραίνουν τους ανθρώπους καθώς μεγαλώνουν, αλλά από την άλλη μπορεί να τους κάνουν πιο δυνατούς και με μεγαλύτερη ενσυναίσθηση απέναντι στα πρόσωπα που υποφέρουν…» εξομολογήθηκε η Κοραλία Καράντη.