Γεννήθηκα στην Κυψέλη. Έζησα τα παιδικά μου χρόνια σε μια πολυκατοικία, στην Αγίου Μελετίου, στο νούμερο οκτώ, λίγα μέτρα από την οδό Κυψέλης. Τη δεκαετία του 70 έγινε στην περιοχή η μεγάλη ανοικοδόμηση. Υψώθηκαν παντού ογκώδεις πολυκατοικίες. Στα στενά πεζοδρόμια δεν έμεινε ούτε ένα δέντρο να θυμίζει την παλιά Κυψέλη. Γκρίζο και τσιμέντο παντού. Διπλοπαρκαρισμένοι και στενοί δρόμοι. Οι κάτοικοι της περιοχής και οι οδηγοί, μου έδιναν πάντα την εντύπωση, ότι ήταν θυμωμένοι και αγέλαστοι καθώς προσπαθούσαν να περάσουν από όλα τα εμπόδια των δρόμων.
Εμείς τα παιδιά όμως είχαμε το δικό μας καταφύγιο της χαράς!!! Το καταπράσινο Πεδίον του Άρεως. Εκεί ερχόμαστε σε επαφή με τη φύση. Μυρίζαμε τις μυρωδιές της. Ζούσαμε τη δροσιά και την ηρεμία της. Μέχρι να φτάσουμε στο πάρκο η γιαγιά μου κρατούσε σφιχτά το χέρι. Όταν έβλεπα το περίπτερο στην πίσω είσοδο του Πανελληνίου γυμναστικού συλλόγου, ήξερα ότι η στιγμή της ελευθερίας μου άρχιζε. Έτρεχα με λαχτάρα στην φιλόξενη αγκαλιά του πάρκου, σαν να μπαίνω σε ένα κόσμο μαγικό. Περνούσα ατελείωτες ώρες στην παιδική χαρά. Τάιζα της πάπιες και τους κύκνους. Λέρωνα τα παπούτσια μου με χώμα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Τα επόμενα χρόνια ο παράδεισος της Κυψέλης γνώρισε την απόλυτη παρακμή. Οι κυβερνώντες το εγκατέλειψαν. Κανείς δεν φρόντιζε πια τα δέντρα και τα λουλούδια του. Το άγαλμα του Κωνσταντίνου στην είσοδο του αποτελούσε ανέκαθεν σημείο συνάντησης για τις νεανικές παρέες. Τα χρόνια που ακολούθησαν στο ίδιο μέρος έδιναν ραντεβού με το θάνατο εκατοντάδες ναρκομανείς. Εκεί που άλλοτε έπαιζαν παιδιά, όταν έπεφτε το σκοτάδι, αρρωστημένες ψυχές πουλούσαν το κορμί τους, παραδομένες στον ομοφυλοφιλικό έρωτα. Το παιδικό μου καταφύγιο της χαράς, μετετράπη στο πιο επικίνδυνο μέρος της Αθήνας.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Σήμερα το Πεδίον του Άρεως αναμορφώθηκε! Με 6.500 νέα φυτά, υδάτινες διαδρομές και περισσότερο χώμα.
Φυτεύτηκαν ακακίες, ελιές, αριές, γαζίες, λεύκες, μιμόζες, κυπαρίσσια, δρύες, τζιτζιφιές, καρυδιές, 1200 νέα δέντρα και 5.200 νέα φυτά χαμηλής βλάστησης.
Κυκλάμινα, γεράνια και χρυσάνθεμα δίνουν χρώμα στο πάρκο.
Πολύχρωμα και αρωματικά τριαντάφυλλα στολίζουν και αναρριχώνται στην πέργκολα του ροδώνα.
Υδάτινοι πίδακες ξεπηδούν από το έδαφος εντυπωσιάζοντας μικρούς και μεγάλους.
Οι κυβόλιθοι έχουν αντικαταστήσει το τσιμέντο.
Σήμερα οι ιστορικές διαδρομές του πάρκου είναι ανοιχτές για το κοινό. Το 75% του άλσους είναι έτοιμο και μέχρι τα Χριστούγεννα θα παραδοθεί το σύνολο του έργου.
Ο αναγεννημένος πνεύμονας πρασίνου θα αφεθεί ξανά στα χέρια του κοινού αλλά και της τοπικής αυτοδιοίκησης. Είναι στα χέρια όλων και να τον προστατεύσουν. Έλληνες πολίτες αλλά και χιλιάδες μετανάστες που έχουν κατακλύσει την περιοχή, θα σεβαστούν την πολυτιμότητα του πάρκου;
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
