Έλλη Κοκκίνου: Ο Γιώργος δεν ξέρει τα πάντα για μένα

Τι γίνεται όταν μια star σπάει την illustration εικόνα της; Τι μένει; Στην περίπτωση της Έλλης, μια μαμά που φροντίζει τον γιο της, με θρησκευτική -σχεδόν- ευλάβεια, που του διαβάζει, του μαγειρεύει, τον φροντίζει. Έπειτα, μια γυναίκα που πηγαίνει καθημερινά στη δουλειά της, στον παιδικό της σταθμό, που ασχολείται με τα υπόλοιπα παιδάκια και, παράλληλα, έχει μια υγιή και χαρούμενη προσωπική ζωή. Σε αυτή της την συνέντευξη, στο Down Town Κύπρου και τον Αλέξανδρο Πρίφτη, η Έλλη Κοκκίνου σβήνει για λίγο τα φώτα γύρω από το brand name της.

Πριν λίγο καιρό τερματίστηκε πρόωρα το σχήμα στην «Ιερά Οδό», εκεί όπου θα εμφανιζόσουν μαζί με τον Σταμάτη Γονίδη και τη Στέλλα Καλλή. Πιστεύεις στο ουδέν κακό αμιγές καλού ή σε κατέβαλε αυτό το συμβάν;
Η αλήθεια είναι ότι στεναχωρήθηκα και εκνευρίστηκα. Πιο πολύ όμως, στεναχωρήθηκα. Εμένα απλώς μου ανακοινώθηκε αυτή η απόφαση, δεν συμμετείχα στην όλη ιστορία με τον οποιονδήποτε τρόπο. Το έμαθα, μάλιστα, τηλεφωνικά τη μια μέρα και την άλλη μέρα έκλεισε η φωνή μου από τη στεναχώρια. Γιατί είχαμε ξοδέψει πολλές ώρες από τη ζωή μας σε απίστευτες πρόβες, ξενύχτια, σε συνεχείς πρόβες για τα ρούχα και με πολλά έξοδα παράστασης… Και μιλάμε για υψηλά ποσά, τα οποία δεν πληρώθηκαν ακόμα, γιατί το κόστος τους δεν έχει βγει ακόμα – ό,τι κάνουμε το βάζουμε μόνοι μας, από την τσέπη μας… Όταν ξεκινάς μια συνεργασία, δεν πας με το ζόρι. Όχι, δεν πιέστηκα. Ήταν τιμή μου που ήμουν σε ένα υπέροχο μαγαζί όπως είναι η «Ιερά οδός» και με έναν καλλιτέχνη που εκτιμώ και θαυμάζω, που είναι ο Σταμάτης Γονίδης. Το αποτέλεσμα, όμως, δεν ήταν το αναμενόμενο.

Η ενασχόλησή σου με τον παιδικό σταθμό που έχεις στη Γλυφάδα, είναι για σένα μια δικλείδα ασφαλείας; Εννοώ, αν δεν τον είχες, θα αντιμετώπιζες θέμα επιβίωσης;
Σαφώς, πιστεύω ότι θα είχα κι εγώ θέμα, όπως όλος ο κόσμος. Ας μη γελιόμαστε, δεν τραγουδάμε πια εξαήμερα και κανείς -ανεξαρτήτως δουλειάς- δεν παίρνει τα χρήματα που έπαιρνε κάποτε. Όλοι έχουμε υποστεί μειώσεις και το παλεύουμε. Δεν θα είχα σκεφτεί να ανοίξω παιδικό σταθμό, αν τα πράγματα στην Ελλάδα δεν άλλαζαν τόσο δραματικά. Αν δουλεύαμε παραπάνω, δεν θα είχαμε πρόβλημα κι έτσι δεν θα έκανα δεύτερες σκέψεις για να είμαι οικονομικά ασφαλής. Όμως, ο παιδικός σταθμός δεν σου φέρνει χρήματα από την πρώτη μέρα ή από τον πρώτο χρόνο λειτουργίας. Τα χρήματα θα εξαρτηθούν από τη δουλειά σου. Έχουμε υπέροχους δασκάλους – κι ευχαριστώ από καρδιάς τους γονείς που μας εμπιστεύονται τα παιδιά τους. Είναι πολύ προσωπική δουλειά, θέλει υπευθυνότητα και δεν χωράνε λάθη, ούτε ερασιτεχνισμοί. Τα παιδιά είναι ο θησαυρός του κάθε γονέα. Άρα, ως μαμά, έχω την υποχρέωση να αντιμετωπίζω τα άλλα παιδιά, όπως και το δικό μου.

Όσο μεγαλώνει ο γιος σου, επικοινωνείτε πιο εύκολα μεταξύ σας;
Ναι. Και ο Αλέξανδρος με βοήθησε να επικοινωνώ καλύτερα και με τα παιδάκια του παιδικού σταθμού. Πάντα είχα καλή επαφή με τα παιδιά – και πριν γίνω μαμά. Παίζω μαζί τους, ασχολούμαι, τα αγαπάω.

Τις στιγμές που ο Αλέξανδρος σου ζητάει ένα αδερφάκι, τι του απαντάς;
Από μέσα μου λέω «ωχ!, να τα μας…». Τι να του πω; Του απαντάω ότι έχει τρία μεγαλύτερα αδέλφια, αλλά μου ανταπαντά ότι θέλει να είναι στο ίδιο σπίτι. Αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό για ένα παιδάκι, αλλά του εξηγώ ότι «στο ίδιο σπίτι μπορούμε να έχουμε φίλους σου και μπορείς να δημιουργήσεις τόσο δυνατές φιλίες, σαν να είναι αδέλφια σου τα άλλα παιδάκια». Άλλωστε, οι φίλοι μας, πολλές φορές, μπορεί να είναι πιο κοντά από τα αδέλφια μας. Γιατί τους επιλέγουμε και μας επιλέγουν. Του απαντάω έτσι, γιατί δεν θέλω να αισθάνεται μόνος ή να έχει την αίσθηση του κενού μελλοντικά, αλλά να ξέρει ότι μπορεί να δημιουργήσει δυνατές σχέσεις.

Η λέξη «χωρισμός» πιστεύεις ότι σε έχει σημαδέψει;
Όχι, δεν θα το έλεγα. Δεν με σημάδεψε κανένας χωρισμός. Στη ζωή υπάρχουν χωρισμοί από σχέσεις, από γάμους, από φίλους. Χωρισμός είναι όταν φεύγει ένας άνθρωπος από τη ζωή. Υπάρχουν και σχέσεις που πρέπει να διακοπούν κι αυτό δεν είναι ποτέ ευχάριστο.

Γιατί δεν είσαι πια ρομαντική;
Γιατί έχω περάσει κι εγώ πολλά, που ο κόσμος δεν τα ξέρει και δεν τα φαντάζεται καν. Μπορεί να με βλέπετε να χαμογελάω παντού, σε φωτογραφίες, σε περιοδικά και μπορεί να νομίζετε ότι ζω μια ιδανική ζωή. Κάποιος θα πει: «τι ανάγκη έχει αυτή;». Δεν είναι έτσι! Έχω περάσει πολλά, αλλά δεν θα τα πω ποτέ. Ποιον αφορά τι πέρασα ή τι περνάω ακόμα; Ο κόσμος μας βλέπει συνέχεια χαμογελαστούς και μπορεί να θεωρεί ότι είμαστε πάντα έτσι. Είναι ανόητο να πιστεύει κάποιος ότι όλα είναι τέλεια στη ζωή μας. Κι εμένα η ζωή μου δεν είναι τέλεια, υπάρχουν στιγμές εύκολες και δύσκολες. Ό,τι έκανα το έκανα μέσα από σκληρή δουλειά, τίποτα δεν μου χαρίστηκε. Κάποιες στιγμές υπάρχουν λόγοι για να μη χαμογελάω, αλλά περισσότεροι για να μη φύγει το γέλιο από τα χείλη μου. Ο γιος μου είναι ένας από αυτούς. Ο μεγαλύτερος λόγος. Με χαμόγελο ξεπερνάω το όποιο μου πρόβλημα. Αλλά αυτά που με έκαναν να χάσω τον ρομαντισμό μου και με στιγμάτισαν, δεν θα τα πω ποτέ.

Τι είναι αυτό που θαυμάζεις περισσότερο στον σύντροφό σου, Γιώργο Μπόγρη;
Την καλοσύνη του. Έχει απεριόριστη καλοσύνη και αθωότητα. Είναι σπάνια η καθαρότητα αυτού του ανθρώπου, σε ασύλληπτο βαθμό.

Το περίμενες ότι θα ήσασταν μαζί, αισίως, τρεισήμισι χρόνια;
Όχι. Η αλήθεια είναι πως όχι. Ούτε εγώ, ούτε κανένας. Εξεπλάγην ευχάριστα. Είναι αυτό που λέγαμε και πριν: δεν ξέρεις πώς τα φέρνει η ζωή. Μπορεί να σε εκπλήξει ανά πάσα στιγμή. Κι εμένα, σε αυτό το κομμάτι, με εξέπληξε ευχάριστα.

Τι είναι αυτό που σας χωρίζει με τον Γιώργο;
Μόνο τα χιλιόμετρα, γιατί παίζει στη Θεσσαλονίκη. Α, και το ύψος! Αυτό κι αν μας χωρίζει…(γελάει δυνατά). Κατά τα άλλα, δεν μας χωρίζει τίποτα.

Με τον Γιώργο έχετε αυτό που λέμε «την τέλεια επαφή»;
Με κανέναν δεν επικοινωνείς απόλυτα, Αλέξανδρε. Ούτε με την ίδια σου τη μητέρα! Μωρέ, εδώ δεν επικοινωνώ με τον εαυτό μου, πώς θα έχω την απαίτηση να επικοινωνώ άψογα με τον σύντροφό μου ή τον «χ» σύντροφο; Όλοι είμαστε στον κόσμο μας!

Ο Γιώργος ξέρει τα πάντα για σένα;
Όχι. Τα πάντα δεν τα ξέρει κανένας. Ίσως η μητέρα μου γνωρίζει σχεδόν τα πάντα για μένα, ο φίλος μου ο Κωνσταντίνος και ο Παύλος Σταματόπουλος. Ξέρεις, είμαι ένας άνθρωπος που, όταν δεν είμαι καλά, κόβομαι από τους πάντες. Δεν θέλω να μιλήσω εκείνη τη στιγμή. Όταν είμαι χάλια, απομονώνομαι. Αφού όμως το επεξεργαστώ, τότε θα ανοιχτώ σε πολύ δικούς μου ανθρώπους.

Διάβασε περισσότερα στο Down Town Κύπρου που κυκλοφορεί