Τους γνωρίσαμε, τους θαυμάσαμε και τους αγαπήσαμε μέσα από τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο. Ποιοι ηθοποιοί υποδύθηκαν τους μπαμπάδες και ταυτίστηκαν στη συνείδηση του κόσμου με τους ρόλους αυτούς;
Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας ερμήνευσε μοναδικά το χαριτωμένο γλεντζέ, τον αρχοντάνθρωπο, τον αμετανόητο εργένη… Την καριέρα του σημάδεψαν ωστόσο και πολλοί ρόλοι στους οποίους υποδύεται τον πατέρα αγαπημένων ηθοποιών. Κυρίως όμως συνδέθηκε με το ρόλο του κινηματογραφικού μπαμπά της Αλίκης Βουγιουκλάκη (Η Αλίκη στο ναυτικό, Η Λίζα και η άλλη, Χτυποκάρδια στο θρανίο, Η κόρη μου η σοσιαλίστρια κ.α).
Γεννήθηκε στις 13 Μαρτίου του 1913 στην οδό Πλουτάρχου 13, στο Κολωνάκι. Ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας χρυσοχόων της Κωνσταντινούπολης. Λόγω της καταγωγής αλλά και της οικονομικής ευμάρειας της οικογένειας, έλαβε καλή ανατροφή και μόρφωση.
Η πρώτη συμμετοχή του σε ελληνική ταινία έγινε το 1939 στο φιλμ “Το τραγούδι του γυρισμού”. Ακολούθησε πλήθος ταινιών μεταξύ των οποίων: “Διακοπές στην Αίγινα”, “Η Αλίκη στο ναυτικό”, “Η Λίζα και η άλλη”, “Η χαρτοπαίχτρα”, “Ο στρίγκλος που έγινε αρνάκι”, “Ο φαφλατάς”, “Κάτι κουρασμένα παλικάρια”, “Τζένη Τζένη”, “Ο μπλοφατζής” (για την οποία κέρδισε το βραβείο Α΄ ανδρικού ρόλου στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης), κ.ά.
Μία από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές του ως “πατέρας” είναι η σκηνή στον “Στρίγγλο που έγινε αρνάκι” με τη μοναδική ατάκα “Λίγο νερό ρε παιδιά”…
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αλλά και από την ταινία “η Αλίκη στο Ναυτικό”…
Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έφυγε στις 28 Ιουνίου του 1985
Αν ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έκανε της περισσότερες φορές “χρέη” κινηματογραφικού μπαμπά για την Αλίκη Βουγιουκλάκη, ο αξέχαστος Διονύσης Παπαγιαννόπουλος φαίνεται ότι είχε.. αναλάβει τη Τζένη Καρέζη. Στο “Δεσποινίς Διευθυντής”, ως προστατευτικός κύριος Βασιλείου, στο “Τζένη- Τζένη” και στο “ένας Ιππότης για τη Βασούλα”, ο αγαπημένος ηθοποιός ξετύλιξε το ταλέντο και το… πατρικό του ένστικτο κερδίζοντας μια μοναδική θέση στην καρδιά μας.
Χαρακτηριστική σκηνή, όταν η Τζένη Καρέζη επιστρέφει μεθυσμένη από το πάρτυ στην ταινία “Δεσποινίς Διευθυντής” και ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος ξυπά ανήσυχος και καταλήγουν κι οι δύο να τραγουδούν στη σκάλα…
Γεννήθηκε το 1912 στο Διακοφτό. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, όπου και πρωτοεμφανίστηκε το 1938, στον «Βασιλιά Ληρ» του Σαίξπηρ, σε ρόλο που του έδωσε ο δάσκαλός του Αιμίλιος Βεάκης.
Πρώτη κινηματογραφική εμφάνισή του ήταν το 1947, στην ταινία «Παιδιά της Αθήνας» του Τάκη Μπακόπουλου. Ακολούθησαν άλλες 134 ταινίες, στις περισσότερες από τις οποίες κράτησε δευτερεύοντες ρόλους, κλέβοντας όμως πάντα την παράσταση. Ξεχωρίζουν: «Το Ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» (1959), «Χτυποκάρδια στο θρανίο» (1963), «Η βίλα των οργίων» (1964), «Μια τρελή, τρελή οικογένεια» (1965), «Υπάρχει και φιλότιμο» (1965), «Κάτι κουρασμένα παλικάρια» (1967), «Για ποιον χτυπά η κουδούνα» (1968), «Ένας ιππότης για τη Βασούλα» (1968), «Ο δασκαλάκος ήταν λεβεντιά» (1970), «Ο Κυρ Γιώργης εκπαιδεύεται» (1977).
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Υπέροχος και στην ταινία “Τζένη-Τζένη” όπου υποδύεται έναν κομματάρχη που αλλάζει φρόνημα για χατήρι της κόρης του που ερωτεύται τον πολιτικό του αντίπαλο…
Πέθανε ολομόναχος, στο διαμέρισμά του στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, στις 14 Απριλίου του 1984.
Ο Παντελής Ζερβός υπήρξε δημοφιλής ηθοποιός του θεάτρου και κινηματογράφου. Χαρακτηριστική φυσιογνωμία και με σημαντική παρουσία στον κινηματογράφο. Περισσότερες από 70 ήταν οι συμμετοχές του σε ταινίες με κυρίαρχη στο έργο «Μανταλένα» παραγωγής Ντίνου Δημόπουλου (1960), υποδυόμενος τον ιερέα Παπα-Φώτη, με την οποία και απέσπασε το Α΄ Βραβείο 2ου ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1960.
Γεννήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου του 1908 στην Περαχώρα. Αποφοίτησε από τη Σχολή του Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν. Εμφανίσθηκε στη θεατρική σκηνή από το 1933 και συνεργάσθηκε με τους καλύτερους θιάσους της εποχής του διακρινόμενος σε κλασικούς στην αρχή ρόλους, αλλά και σε νεοελληνικούς αστικούς.
Εξίσου χαρακτηριστικός και αξέχαστος, ο ρόλος του ως πατέρας της Αλίκης Βουγιουκλάκη στην ταινία “Η Μαρία της Σιωπής”.
Πέθανε στις 22 Ιανουαρίου 1982 σε ηλικία 74 ετών. Κηδεύτηκε στο Παλαιό Φάληρο. Είχε τρεις κόρες, εκ των οποίων η μία πέθανε στο σεισμό της Σαντορίνης, το 1956, σε ηλικία 8 ετών.
Ο Ορέστης Μακρής γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1899. Άρχισε την καριέρα του το 1925 ως τενόρος της ελληνικής οπερέτας, από την οποία μεταπήδησε στην επιθεώρηση το 1932.
Διαθέτοντας μια θαυμάσια φωνή, έπλασε τον τύπο του μπεκρή, που στα νούμερά του κατέληγε να τραγουδά καντάδες. Τον ίδιο χαρακτήρα ενσάρκωσε και στον κινηματογράφο το 1950, στην ταινία “Ο Μεθύστακας” του Γιώργου Τζαβέλλα.
Πέρα από το ρόλου του μεθυσμένου, τον θαυμάσαμε και τον θυμόμαστε και ως συντηρητικό πατέρα -κατά βάθος αγαθό και ευαίσθητο- σε ταινίες όπως “Η κυρά μας η μαμή” και “Η θεία από το Σικάγο”
Πέθανε στις 30 Ιανουαρίου του 1975, στην Αθήνα.
Ο Λαυρέντης Διανέλλος γεννήθηκε το 1911 στον Άγιο Λαυρέντιο Μαγνησίας. Σύζυγος της επίσης ηθοποιού και τραγουδιστριας δημοτικων τραγουδιων Φρόσως Κοκόλα, υπήρξε ο πιο παραγωγικός ηθοποιός του Ελληνικού κινηματογράφου έπαιξε κατά τη διάρκεια της 25ετίας (1948-1973) σε 195 ταινίες. Κηδεύτηκε στη Ραφήνα. Είχε παίξει τους περισσότερους παπάδες-διάκους-καλόγερους. Επίσης εχεί παίξει πολλές φορές και τον ρόλο του πατέρα, όπως της Αλίκης Βουγιουκλάκη σε δύο ταινίες, τη Μανταλένα και το Πιο Λαμπρό Αστέρι.
Πέθανε στις 16 Σεπτεμβρίου 1978 στο Σιάτλ των ΗΠΑ και κηδεύτηκε στη Ραφήνα.
