Η δική μου ιστορία δεν έχει να κάνει με έναν έρωτα που υπάρχει, αλλά με έναν έρωτα που δεν υπάρχει. Χώρισα πρόσφατα από μια σχέση που είχα και εδώ και λίγο καιρό είμαι μόνη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Είμαι 30 ετών. Μια “σύγχρονη γεροντοκόρη” όπως λέμε γελώντας με τους φίλους μου. Γελάω. Με ενοχλεί όμως μέσα μου και κυρίως όταν όλοι γύρω παντρεύονται. Μέχρι πριν μερικά χρόνια ήταν εντάξει. Τώρα έχει αρχίσει μέσα μου και καταγράφεται ως άγχος. Όταν μάλιστα αντιλαμβάνομαι ότι ο περίγυρος με κοιτάει με μισό μάτι όταν λέω ότι είμαι “ελεύθερη”… ένας κόμπος δημιουργείται στο στομάχι μου.
Ίσως σας ακούγεται αστείο και καθόλου “μοντέρνο” όμως είμαι ήδη 30 ετών και μόλις χώρισα. Είμαι μόνη μου. Υπάρχουν μέρες που με κυριεύει το άγχος. Τι θα κάνω; Κι αν μείνω για πάντα μόνη; Θα κάνω σχέση; Θα εξελιχθεί αυτή η σχέση σε κάτι σοβαρό; Κι ο χρόνος περνάει…
Και οι άντρες που γνωρίζω μοιάζουν καχύποπτοι. Κι όταν γνωρίζουν μια γυναίκα στην ηλικία μου θεωρούν δεδομένο ότι αυτό που επιδιώκω είναι ο γάμος και φοβούνται. Ή ότι -κάποιος μου το είπε κιόλας- για να μην έχω παντρευτεί μέχρι τώρα… “κάτι δεν πάει καλά με μένα”.
Προσπαθώ να το κουμαντάρω μέσα μου, αλλά μερικές φορές με ξεπερνάει. Και να σας πω την αλήθεια δεν ξέρω αν πραγματικά θέλω να παντρευτώ ή τελικά είναι όλη αυτή η κοινωνική πίεση γύρω μου που με κάνει να νιώθω ότι θέλω;
Βάσια
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ