Ξεκίνησε από τον χαρακτήρα του πιστεύω. Νομίζω. Βγαίναμε και κοιτούσε όποιο ωραίο θηλυκό περνούσε δίπλα. Καθόλου, μα καθόλου διακριτικά. Έξαλλη εγώ. Φυσικά και κάποια στιγμή έκανα σκηνή. Την επόμενη φορά δεν το διόρθωσε. Ακόμα πιο έξαλλη εγώ. Δεν κρατήθηκα ούτε δευτερόλεπτο. Αντέδρασα άμεσα. Σκηνή δεύτερη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Την επόμενη φορά δεν χρειάστηκε καν να είμαστε μαζί. Είδα μια ωραία, σέξι, προκλητικά ντυμένη γυναίκα και λειτούργησε αυτόματα η μνήμη. Αν την έβλεπε; Στο “καλημέρα” του, ούτε που κατάλαβα πως ξεκίνησε ο καβγάς. Και φυσικά μου απάντησε: “Δεν αντέχω άλλο την ανασφάλειά σου, έχεις πρόβλημα”.
Και το πιο περίεργο είναι ότι κατά βάθος του έχω εμπιστοσύνη. Είναι καλό παιδί. Δεν είναι γυναικάς.
“Η ζήλια είναι ένα συναίσθημα που αν εκφραστεί με έναν υγιή τρόπο μπορεί να λειτουργήσει ακόμα και διεγερτικά σε μια ερωτική σχέση. Εκφράζει το ενδιαφέρον, το θαυμασμό προς τον σύντροφο” εξηγεί η Νίκη Ζαρκάδα, ψυχολόγος.
Πρέπει να τον θαυμάζω πολύ σκέφτομαι και συνεχίζω το δρόμο μου. “Ωστόσο, η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη ζήλια και τη ζηλοτυπία είναι συχνά δυσδιάκριτη και τα όρια συγκεχυμένα” συμπληρώνει η ψυχολόγος και υποψιάζομαι ότι μάλλον έχω αφήσει πολύ πίσω μου αυτή τη διαχωριστική γραμμή.
Το πρόβλημα
Η ζήλια εκφράζει ενδιαφέρον, την ανάγκη για ασφάλεια, τη διεκδίκηση του ερωτικού συντρόφου, δείχνει πάθος και γοητεία. Ας μη σχολιάσω το πόσο παθιασμένη γυναίκα είμαι λοιπόν. Σίδερα λυγίζω! Βάζα σπάω. Ποτήρια. Πάνω από όλα όμως το στομάχι μου σπάω.
“Που είναι; Γιατί δεν με πήρε; Λες να γνώρισε άλλη; Με απατά! Ψηλή θα είναι. Ξανθιά σίγουρα. Με μεγάλο στήθος. Όπως εκείνη που κοιτούσε προχθές. Λες όταν πήγε στην τουαλέτα να συναντήθηκαν, να αντάλλαξαν τηλέφωνα και τώρα να είναι μαζί;”. Γρύλος, γρύλος…
“Πού είσαι; Με ποιον; Με αυτή ήσουν; Γιατί δεν σήκωνες το τηλέφωνο; Σιγά μην ήσουν με τα παιδιά”. Κούραση. Δεν αντέχω άλλο και μου είπε ότι αύριο θα βγούνε μόνο αγόρια. Α-πο-κλεί-ε-ται! Δεν θα αρρωστήσω εγώ. Με τις μπαργούμαν, με τις χορεύτριες, με τα μίνι, με τα σορτσάκια, με όλες αυτές τελωσπάντων. Βοήθεια!
Παθολογικά
“Η ζηλοτυπία αγγίζει μια παθολογική κατάσταση, συχνά νοσηρή που οδηγεί σε ακραίες αντιδράσεις και συμπεριφορές. Άτομα που ζηλεύουν με έναν τέτοιο τρόπο χάνουν τον έλεγχο, αφήνονται να παρασυρθούν από τα συναισθήματα της στιγμής, οδηγούνται σε ένα ζηλοτυπικό παραλήρημα, έχουν δηλαδή παρανοϊκές ιδέες” λέει η ψυχολόγος Νίκη Ζαρκάδα και το αγόρι μου πανηγυρίζει. “Είσαι παρανοϊκή” δεν είναι λίγες οι φορές που το άκουσα!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ