Site icon TLIFE

Ένας άντρας διαμαρτύρεται: Και οι άντρες κλαίνε!

“Κι όμως κυρία μου, κι οι άντρες κλαίνε!”
Η γυναίκα είναι το απόλυτο σύμβολο της ευαισθησίας, του αδύνατου που πάντα χρειάζεται προσοχή. Για τον άνδρα δεν υπάρχει χώρος για ευαισθησία. Ο ευαίσθητος είτε θα παρεξηγηθεί (στανταράκι gay, θα σκεφτείς), είτε θα είναι ο ορισμός του “μπιπ”!

Μπορεί να ακούγομαι μελοδραματικός, αλλά είναι η αλήθεια. Το πρότυπο του ευαίσθητου άνδρα, δεν πουλάει. Πρέπει να παίζει πάντα αυτός το ρόλο του κακού, του δυνατού! Πάρε για παράδειγμα τον κινηματογράφο. Η περιβόητη Scarlett O’Hara είναι εκείνη που δεν θα μπορέσει να παραδεχθεί ποτέ τον έρωτά της στον Rhett ώσπου να τον χάσει οριστικά. Μέχρι τότε θα έχει παντρευτεί 3 φορές! Παρόλα αυτά, όσε φορές είδες το Όσα παίρνει ο άνεμος έκλαψες με το δράμα της! Για εκείνον ούτε λόγος. Όσο κι αν το αμφισβητείς λοιπόν, έχουμε κι εμείς την “αχίλλειο πτέρνα” στον έρωτα.
Ένας άνδρας δεν έχει στο μυαλό του νύχτα-μέρα πως να σε ρίξει στο κρεβάτι. Συμβαίνει κι αυτό, αλλά όχι με όλες τις γυναίκες και σίγουρα, όχι για πάντα. Ιδιαίτερα όταν αποφασίσει ότι θέλει να προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα με μια γυναίκα. Ναι, μπορεί να είναι πιο διστακτικός στη δέσμευση, όμως όταν το πάρει απόφαση είναι δοσμένος εκεί 100%. Κι όσο κι αν σου φαίνεται περίεργο, πληγώνεται!
Έχω παρηγορήσει δεκάδες φίλους, που βρέθηκαν στη λάθος θέση, τη λάθος στιγμή. Γιατί η διαφορά μας με σας, είναι πως δεν πρόκειται, ακόμη κι αν αισθανόμαστε ασφυξία, να παρατήσουμε μια γυναίκα όταν είναι σε δύσκολη ψυχολογική κατάσταση. Η “συναισθηματική” γυναίκα από την άλλη, όταν νιώσει ότι τελείωσε μέσα της, στο ανακοινώνει και “την κάνει”. Η Μελίνα Μερκούρη στη Στέλλα παράτησε το γάμο της, μόνο και μόνο για να δει έναν άλλο άνδρα να παρελαύνει! Τόσο απλά!
Οι περισσότερες ιστορίες με τέτοιο τέλος – όπου ο άνδρας πέφτει στα “βαριά”, αλλά δεν έχει την πολυτέλεια να το δείξει – έχουν να κάνουν με το φανταριλίκι! Είναι ίσως η πιο ευάλωτη περίοδος στη ζωή κάθε άνδρα. Απομονωμένος από γνωστούς και φίλους, είναι κρεμασμένος πάνω από ένα κινητό τηλέφωνο. Περιμένει ένα καλημέρα, ένα καληνύχτα και ένα σ’αγαπώ – σε σκέφτομαι. Ένα μήνυμα για να νιώσει ότι δεν τον σβήσανε από τους “ζωντανούς”.
Έρχεται λοιπόν εκεί μια γυναίκα, η οποία δεν μπορεί τις σχέσεις από απόσταση, δεν είναι έτοιμη να περάσει 1 χρόνο μόνη της, δεν αντέχει να τον παρηγορεί συνεχώς και όλες εκείνες οι δικαιολογίες που κάνουν τη στιγνή της κίνηση “ευαίσθητη” και γράφει: “Θέλω λίγο το χρόνο μου. Η κατάσταση αυτή με πιέζει πάρα πολύ!”. Και το καλώδιο που σε συνδέει με τον έξω κόσμο, κόβεται.
Τα δάκρυα των ανθρώπων έχουν καθαρτική σημασία! Τόσο για τα ίδια τα μάτια, όσο και για την ψυχή. Γι’ αυτό μην τα διεκδικείς ως αποκλειστικά γυναικείο προνόμιο. Έχουμε κι εμείς ανάγκη από αυτά!

του Λευτέρη Σαββίδη

© 2024 tlife.gr