Ζουγανέλης, Παπαγεωργίου, Τζωρτζάκης, και Τσάβαλου μιλούν στο TLIFE για το επίμαχο Προεδρικό Διάταγμα

Τον δικό τους αγώνα δίνουν οι Έλληνες ηθοποιοί, οι οποίοι στις 17-12-22 βρέθηκαν αντιμέτωποι με την ψήφιση του ΠΔ85/2022 που, όπως υποστηρίζουν, εξισώνει τα διπλώματά τους με απολυτήρια λυκείου.

Έπειτα από αρκετές κινητοποιήσεις, οι σπουδαστές της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου προχώρησαν στην κατάληψη του κεντρικού της κτηρίου, (κτίριο Τσίλλερ) ενώ ακολούθησε η κατάληψη του Βασιλικού Θεάτρου στη Θεσσαλονίκη (έδρα του Κρατικού Θεάτρου της Β. Ελλάδας), η κατάληψη της σκηνής Ρεξ καθώς και αυτή του Δημοτικού Θεάτρου «Απόλλων» της Πάτρας.

Μάλιστα, οι καθηγητές της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου είχαν δηλώσει πως αν δεν λάβουν έμπρακτες ενδείξεις μέχρι τις 28/2 ότι το Π.Δ θα τροποποιηθεί θα υποβάλλουν την παραίτησή τους, έτσι και έπραξαν.

Νωρίς το απόγευμα της 8ης Φεβρουαρίου οι 41 καθηγητές της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου δήλωσαν την παραίτησή τους καθιστώντας με αυτό τον τρόπο σαφές ότι δεν έχουν σκοπό να δεχτούν αυτή την υποβάθμιση του κλάδου τους και πως θα σταθούν μέχρι τέλους στο πλευρό όλων των σπουδαστών των δραματικών σχολών αλλά και όλων των Ελλήνων ηθοποιών. Μια μέρα μετά, την παραίτησή τους υπέβαλλαν και όλοι οι καθηγητές του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος.

Το TLIFE επικοινώνησε με μερικούς Έλληνες ηθοποιούς, οι οποίοι από την πρώτη στιγμή έχουν εκφράσει την αγανάκτησή τους, δηλώνοντας πως θα συνεχίσουν να μάχονται μέχρι την τελευταία στιγμή με την ελπίδα πως θα αποκατασταθεί η αδικία που βλέπουν να διαπράτετται 

Γιώργος Παπαγεωργίου

«Η παραίτηση των καθηγητών της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου είναι μια ηρωική πράξη, ειδικά σε εποχές που δεν έχουμε συνηθίσει σε παραιτήσεις και τίμιους αγώνες. Οι δημοσιογράφοι που βγήκαν και προσπάθησαν να σπηλώσουν την κίνηση αυτή υποστηρίζοντας ότι οι συμβάσεις τους είχαν λήξει, δείχνει πως εκτός από βαθιά νυχτωμένοι είναι και επικίνδυνοι.

Είναι επικίνδυνοι όχι για μας και τους μαθητές που ξέρουν τι σημαίνει αγώνας αλλά για την προσωπική τους ηθική που έχει πέσει στα τάρταρα. Χαιρετίζω τα παιδιά της δραματικής σχολής και τους συναδέλφους. Το ζήτημα των πτυχίων μας είναι κάτι που δε χωράει ούτε σε shows, ούτε σε μικροπολιτικά παιχνίδια».

Κατερίνα Τσάβαλου

«Η κίνηση των καθηγητών της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου μόνο ως αξιέπαινη μπορεί να χαρακτηριστεί. Με αυτό τον τρόπο, οι καθηγητές του Εθνικού Θεάτρου δείχνουν πως στον αγώνα αυτό είμαστε όλοι μαζί.

Ο κόσμος είναι επίσης δίπλα μας. Οι άνθρωποι που έρχονται στο θέατρο ή μας συναντούν στο δρόμο, όλοι, μας λένε πόσο άδικο είναι αυτό που μας κάνουν. Ο καλλιτέχνης δεν είναι μόνο αυτό που φαίνεται προς τα έξω ως τελικό αποτέλεσμα. Διαβάζουμε, ερχόμαστε σε επαφή με αρχαία κείμενα, με την ιστορία του θεάτρου και την ιστορία γενικότερα. Δουλεύουμε πολλές ώρες…

Είναι πολλά αυτά που κάνουμε και ας μη φαίνονται. Προσωπικά, έχω μάθει να μην περιμένω πολλά για να μην απογοητεύομαι αλλά εύχομαι να αλλάξει κάτι. Το εύχομαι με όλη μου τη καρδιά. Θα συνεχίσουμε τον αγώνα αυτό για όσο αντέχουμε. Το ότι με τις απεργίες κλείνουν τα θέατρα, έχει μεγάλο κόστος και για εμάς. Ωστόσο, δε θα το βάλουμε κάτω και θα συνεχίσουμε για όσο αντέχουμε μέχρι να πετύχουμε τον στόχο μας».

Χάρης Τζωρτζάκης

«H απόφαση των καθηγητών της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου είναι σπουδαία. Είναι μια μορφή αυτοθυσίας το να παραιτηθούν και να δηλώσουν έμπρακτα τη στήριξή τους στον αγώνα των καλλιτεχνών που αγωνίζονται ενάντια στην απαξίωση των πτυχίων τους και του Πολιτισμού γενικότερα.

Δεν έχει ξαναγίνει ποτέ κάτι τέτοιο. Η σχολή του Εθνικού Θεάτρου αυτή τη στιγμή είναι κλειστή και θα παραμείνει όπως φαίνεται καθώς μια σχολή χωρίς καθηγητές δε γίνεται να λειτουργήσει. Το κλείσιμο του Εθνικού Θεάτρου αποτελεί ντροπή για την κυβέρνηση. Αποτελεί ντροπή το ότι δεν αφουγκράζεται τους καλλιτέχνες και δεν υπαναχωρεί από τις θέσεις της. Ο κλάδος είναι σε αναβρασμό αυτή τη στιγμή. Έχουν γίνει ήδη κάποιες απεργίες.

Αυτή τη στιγμή το κεντρικό κτήριο του Εθνικού Θεάτρου, το Ρεξ, το κτήριο του Κρατικού Θεάτρου Β.Ελλάδος στη Θεσσαλονίκη, και η Δραματική της Πάτρας τελούν υπό κατάληψη. Οργανώνουμε συνεχώς πράγματα γιατί πρέπει να ακουστούμε και να δικαιωθούμε.

Πλέον είναι ξεκάθαρο πως η κυβέρνηση δε θέλει καμία σχέση με τους καλλιτέχνες αυτής της χώρας. Δε ξέρω τι έχει στο μυαλό της και τι θεωρεί η Υπουργός Πολιτισμού ότι είναι Πολιτισμός. Αν δεν παράγουν οι καλλιτέχνες τον Πολιτισμό τότε ποιος τον παράγει; Αν δεν στηριχθούν οι καλλιτέχνες μιας χώρας, πώς θα υπάρξει μια κοινωνία η οποία δε θα είναι αποχαυνωμένη μέσα από τα social media και τα reality shows.

Οι κινητοποιήσεις μας θα συνεχιστούν με αμείωτο ρυθμό. Σήμερα πρόκειται να δοθεί και μια συναυλία έξω από το Τσίλλερ στις 7 μ.μ στην οποία θα συμμετέχουν αρκετοί καλλιτέχνες, θα ακολουθήσει και μια νέα γενική συνέλευση του Σωματείου μας και έπωνται και άλλες δράσεις».

Γιάννης Ζουγανέλης

«Αυτό που συμβαίνει είναι κάτι πρωτόγνωρο. Στην πιο πολιτισμένη σε παραγωγή χώρα παγκοσμίως εδώ και 2500 χρόνια, δεν τιμήθηκαν αυτοί που εξέφρασαν και εκφράζουν τον πολιτισμό. Όλοι αυτοί που μας εξουσιάζουν, αντί να μας τιμήσουν και να μας στηρίξουν στην αδικία που έχουμε υποστεί, και οι ηθοποιοί και οι μουσικοί και οι άνθρωποι του χώρου – οι άλλες τέχνες έχουν την Καλών Τεχνών και υπάρχει και η σχολή κινηματογραφίας- θέλουν να μας υποβαθμίσουν.

Είναι αίσχος και ντροπή. Αίσχος και ντροπή. Είναι έλλειμα πολιτισμού αυτό. Αυτοί που δεν έχουν πολιτισμό, δεν είναι πολιτισμένοι. Είναι ντροπή. Δε ξέρω τι παιχνίδια παίζονται. Αυτοί δεν έχουν ιδεολογία, ιδεολογία τους είναι το συμφέρον. Μπορεί να κρύβονται άλλα πράγματα από πίσω, λυπάμαι πάρα πολύ που σε αυτή τη χώρα που έχει τα περισσότερα θέατρα – δικαιολογημένα – σε αυτή τη χώρα που γέννησε καλλιτέχνες που έχουν διαπρέψει παγκοσμίως, αυτή η χώρα κυβερνάται από ανθρώπους που θέλουν να υποβαθμίσουν τη ζωή, γιατί ο Πολιτισμός είναι ζωή. Με πιάνει ντροπή, αγανάκτηση και θυμός.

Προσωπικά έχω διδάξει στο Εθνικό και σε πέντε ακόμη δραματικές σχολές μπορώ να πω ότι οι σπουδές που γίνονται πολλές φορές είναι ανώτερες του Πανεπιστημίου. Λυπάμαι πάρα πολύ. Πρέπει πάσει θυσία να γίνει κάτι. Χαιρετίζω με το μυαλό μου, με την καρδιά μου και με όλη μου την ψυχή όλους αυτούς τους ανθρώπους που αυτή την ώρα αγωνίζονται. Δυστυχώς εγώ δεν μπόρεσα λόγω κάποιων υποχρεώσεων που με έφεραν εκτός Αθηνών, να παραστώ ως φυσική παρουσία. Πίστευα ότι μέχρι και την τελευταία στιγμή πριν την παραίτηση των Καθηγητών του Εθνικού θα υπήρχε αλλά, όλοι αυτοί οι απολίτιστοι ασχολούνται με θέματα ανταγωνισμού. Δε ξέρουν τι σημαίνει πολιτισμός. Για να αγαπήσεις κάτι πρέπει πρώτα να το έχεις αντιληφθεί».