Βγάζεις περισσότερα χρήματα από εκείνον, είσαι σαφώς πιο επιτυχημένη κι εκεί που έμοιαζε ότι αυτό είναι ένα από τα σημεία που τον γοήτευσε σε σένα, τον τελευταίο καιρό μοιάζει να είναι αυτό που σου δημιουργεί προβλήματα.
Από “γυναίκα τρόπαιο” έγινες η “θηλιά” που κοντεύει να πνίξει το απελπισμένο και κατανικημένο “Εγώ” του. Και φυσικά δεν ξέρεις τι πρέπει να κάνεις, πώς να το χειριστείς.
Αγαπάς τη δουλειά σου, αγαπάς κι εκείνον. Για σένα δεν τίθεται θέμα ανταγωνισμού, ούτε σε ενοχλεί που εκείνος δεν είναι τόσο επιτυχημένος όσο εσύ. Εκείνος όμως έχει πρόβλημα και πια είναι εμφανές… Η επαγγελματική και κοινωνική σου καταξίωση έχει αρνητικό αντίκτυπο στην προσωπική σου ζωή!
Η ψυχολόγος Μάγδα Δασκαλάκη διευκρινίζει ότι “το νόμισμα έχει πάντα δύο πλευρές και το βάρος θα πρέπει να βαραίνει και τους δύο -άντρες και γυναίκες. Δεν αφορά μόνο τις γυναίκες. Τα λάθη τα κάνουν και οι δύο πλευρές: και οι γυναίκες που επιτυγχάνουν και οι άντρες που νιώθουν ότι απειλούνται. Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει οι γυναίκες να κατηγορούν τους άντρες για ανεπάρκεια, αλλά και οι άντρες να νιώθουν ελλειμματικοί. Ή το αντίθετο: οι γυναίκες να έχουν ενοχές για την επιτυχία τους και οι άντρες να μην μπορούν να χαρούν την επιτυχία της συντρόφου του”.
Τί να κάνεις
-Σημαντικό είναι να διατηρείται πάντα ένα καλό επίπεδο επικοινωνίας ανάμεσα στο ζευγάρι. Με τον τρόπο αυτό το ζευγάρι και εν προκειμένω η σύντροφος θα μπορέσει με ευκολία να ανιχνεύσει αν υπάρχει κάτι που προβληματίζει τον σύντροφος της και από κοινού να το αντιμετωπίσουν.
-Πρέπει να αποφεύγονται οι προσωπικές συγκρίσεις: «εγώ είμαι πιο επιτυχημένη/εγώ είμαι πιο αποτελεσματική κλπ» αλλά και οι συγκρίσεις του συντρόφου με άλλους: «εκείνος έχει προχωρήσει πιο γρήγορα από σένα/δεν είσαι τόσο φιλόδοξος όσο ο τάδε/δεν έχεις αυτοπεποίθηση όπως ο δείνα» κ.ο.κ .
-Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μειώνουμε τον σύντροφό μας με χαρακτηρισμούς απαξιωτικούς: «ανίκανος/βολεψάκιας κλπ.».
-Μην αυτοπροβάλλεσαι επιδεικτικά προτάσσοντας σε κάθε αρχή πρότασης ένα τεράστιο ΕΓΩ και συνεχίζοντας με πόσα έχεις καταφέρει, πόσους επαίνους αποκομίζεις κάθε μέρα, πόσο αναντικατάστατη είσαι κλπ.
-Πρέπει πάντοτε να υπάρχει η επαφή με την πραγματικότητα και να μην απορροφάται η γυναίκα από την επιθυμία της για επιτυχία και ποιότητα ζωής ακολουθώντας το δρόμο της καταξίωσης χωρίς να βλέπει αν την ακολουθούν ο σύντροφός της και τα παιδιά της. Γιατί δεν είναι λίγες οι φορές που επιτυχημένες γυναίκες μπορεί να μην έχουν θορυβηθεί από τη ζήλια του συντρόφου -την οποία παραβλέπουνε, αλλά τρομοκρατούνται από την επιθετικότητα των παιδιών τους.
-Και επανερχόμενη στο ζευγάρι, δεν πρέπει παρασυρμένοι από τη ρουτίνα της καθημερινότητας, να ξεχνάμε ότι το κλειδί της επιτυχίας για μια σχέση είναι δύο αυτόνομα άτομα που με κινητήριο δύναμη τον έρωτά τους κάνουν όνειρα κοινά για μια κοινή ζωή.
-Όσο πιο συναισθηματικά ώριμοι και χωρίς προσωπικές ανασφάλειες μπαίνουμε σε μια σχέση τόσο πιο ομαλά μπορούμε να αποδεχτούμε και την «ανωτερότητα» του άλλου. Χωρίς διάθεση επικριτικότητας ή υπερβολικής εξιδανίκευσης, αλλά με την ικανότητα να εκφράζουμε τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας χωρίς ενδοιασμούς και στρατηγικές. Και κυρίως συνυπάρχοντας με τον άλλον υποστηρικτικά στη προσωπική του ανέλιξη και όχι δρώντας ως τροχοπέδη του.
-Με τη διάθεση να σχηματίσω ομάδα με τον άλλον, γνωρίζοντας ότι όσο πιο δυνατοί οι παίκτες τόσο πιο αήττητη ομάδα έχω!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΕΣΥ ΤΙ ΛΕΣ;
Τα σχόλια είναι κλειστά.
Δυστυχώς, όλα είναι ζήτημα στερεοτύπων, που καλά κρατούν στην πατριαρχικά δομημένη κοινωνία μας. Έζησα κάτι τέτοιο πριν από μερικά χρόνια. Εκείνος 5 χρόνια μεγαλύτερός μου, εγώ στα 25 μου να έχω τελειώσει το μεταπτυχιακό, να με έχουν επιλέξει πρώτη για διδακτορικό. Και τότε ξέσπασε η ζήλια από μέρους του…ενοχλούνταν από το γεγονός ότι εγώ είχα πετύχει περισσότερα ενώ εκείνος είχε μείνει με ένα πτυχίο. Όσο κι αν προσπαθούσα να τον πείσω πως μπορούμε και οι δύο να ξεκινήσουμε διδακτορικό, εκείνος επέμενε πως δεν έπρεπε να ανέβει εκείνος αλλά να κατέβω εγώ. Ωστόσο, ποτέ δεν τον έφερα σε δύσκολη θέση με τη στάση μου, ούτε τον έκανα να νιώθει συμπλεγματικά, επειδή έκανε λιγότερα πράγματα. Σε μια σχέση δεν χωράνε ανταγωνισμοί…Τότε συνειδητοποίησα πως είναι όλα θέμα προσωπικών πεποιθήσεων: είχε γαλουχηθεί με την στερεοτυπική αντίληψη πως η γυναίκα πρέπει να βρίσκεται ένα βήμα πίσω από τον άντρα της και πως μια επιτυχημένη γυναίκα με καριέρα δεν είναι κατάλληλη για οικογένεια. Δεν ήθελε να με βλέπει επιτυχημένη επιστήμονα, δημιουργική και χαρούμενη, νοικοκυρούλα στο σπίτι με ήθελε. Κι όχι μόνον εμένα, αλλά οποιαδήποτε γυναίκα. Τότε αντιλήφθηκα πως ο κόμπος είχε φτάσει στο χτένι και δεν υπήρχε περίπτωση να σώσω μια προβληματική, αδιέξοδη σχέση. Από τότε έχω κλειστεί στον εαυτό μου, στη δουλειά μου και φεύγω μακριά κάθε φορά που ακούω άντρα να δηλώνει περήφανα πως είναι “παραδοσιακό αρσενικό”.